De Bezemwagen over Luik-Bastenaken-Luik

Afsluitende voorjaarsklassieker is ook de oudste. 

Luik-Bastenaken-Luik wordt al sinds 1892 verreden. Heeft de bijnaam "La Doyenne", wat OUDERDOMSDEKEN betekent. Zonder twijfel tevens de zwaarste klassieker wat heuvelen betreft. Een kleine greep uit de te beklimmen obstakels: Col du Rosier, La Redoute, Côte de Stockeu, Côte de Wanne, Côte de Saint-Roche, Côte des Forges, Côte de Roche-aux-Faucons (Nederlandse benaming is de Valkenrots) en nog enkele van die kuitenbijters. Dus een wedstrijd voor de klimmers. De renners van de kasseien en de Vlaamse heuvelen staan hier bijna nooit aan het vertrek, begrijpelijk. Ieder zijn specialiteit! De Kneet merkte op: "Waarom starten in Luik, dan naar Bastenaken rijden en weer terug naar Luik? Blijf dan gewoon in Luik". Knetemann startte 6 maal zonder succes. Dat succes had Eddy Merckx wel, hij won liefst 5 maal La Doyenne. Daarom werd "De Kannibaal" oftewel "De Zwarte van Tervuren" tijdens zijn leven geëerd. Want op de top van de Stockeu is een monument geplaatst. Terecht, een renner die in zijn carrière 525 overwinningen boekt is een legende op zich. Hij draagt de officiële titel Baron Eddy Merckx. Er zijn nog 2 kanjers die met 4 zeges een aparte status hebben; de Italiaan Moreno Argentin & de Spanjaard Alejandro Valverde. Laatstgenoemde zou fraaie record van Merckx kunnen evenaren of verbeteren. De tijd begint echter te dringen. Want de taaie "El Imbatido" oftewel "De Onverslagene" is de kaap van de 40 jaar voorbij. En dan nog dit; de Franse crack Bernard Hinault leverde in 1980 het sterkste staaltje uit zijn succesvolle wielerloopbaan. L-B-L werd verreden onder barre, winterse omstandigheden. Hinault (De Das) verpletterde de concurrentie. Won solo met gigantische voorsprong. Deze editie reden slechts 21 renners de klassieker uit. De Nederlandse inbreng in de meest befaamde Waalse heuveltocht: Een beperkt aantal zeges, slechts 4 landgenoten wisten namelijk in Luik te winnen. In 1960 was Ab Geldermans de 1e. Wachten tot 1983 voordat een Nederlander zegevierde. Zeer verrassend won de 22-jarige Steven Rooks. De nogal eigengereide Rooks reed voor Franse ploeg Sem-France Loire, had (zoals vaker) een conflict met Peter Post. Keerde in 1984 terug bij Panasonic-Raleigh. 12 maal stond Rooks in Luik aan de start en 9 keer finishte hij in de top 10. Was ook als ronderenner een klasbak. Met hoogte- en dieptepunten in vooral de Tour de France. Bekende later dat ook hij doping had gebruikt. De 3e Nederlandse zege kwam op naam van Adrie v.d. Poel, dat was in 1988. Prachtige & verdiende winst. Tot het jaar 2014  moest men uitkijken naar een opvolger. Wout Poels (Sky) boekte solo een magistrale zege. Werd daarmee de voorlopig laatste landgenoot die L-B-L op zijn naam schreef. De erelijst van La Doyenne is er 1 vol grote namen. Zo hoort het ook in de historie van een echte ouderdomsdeken. Dit was aflevering 161 van....