‘De Kabeljauwpolder een schilderij'

HOOGERHEIDE - Zijn de ‘Lange Ruggen’ bij Woensdrecht rond 1300 de Brabantse Wal? Dat vraagt de bijna 84-jarige Eugène Jansen uit Hoogerheide zich af sinds het moment dat hij in de archieven van de Antwerpse Universiteitsbibliotheek las dat men bij streekbepaling het had over de ‘Lange Ruggen’ bij Woensdrecht.

Het zit in zijn genen: de liefde voor honden -Eugène Jansen heeft jaren politiehonden getraind-, het zoeken en restaureren van antiek en de fascinatie voor archeologie. Niet alleen het veldwerk boeit hem, maar ook de geschiedenis van het gebied en de mensen die toen leefden. Internet heeft Eugène niet, het meeste haalt hij uit archieven en wat hij daar verzamelt zit bijna allemaal in zijn geheugen.

Voor de Heemkundekring schreef hij een boek over de Völkerpolder. De eerste opgraving waar hij de leiding over had, was een boerderij uit 1650 in de Zuidpolder van Ossendrecht. Zelfs families uit die tijd heeft hij weten te vinden, zoals de Denissen en de Nuijtens. Hij weet prachtige verhalen, niet alleen over de streek, maar ook over de bewoners met heel wat anekdoten en daar heeft hij inmiddels al een vijftal boeken over geschreven. Zijn eerste boek ‘de Polder van Ossendrecht’ gaat over zijn geboortestreek en zijn laatste boek ‘De Kabeljauwpolder een schilderij’ gaat voor 80 procent over Belgisch en 20 procent over Nederlands gebied. Het boek bevat onder andere een stuk geschiedenis over de grond, de turfwinning, de Vogelkooij van Woensdrecht, Maria van Aarsen en de mensen die er woonden. Eugène Jansen schrijft wat men toen beleefde. Een van die leuke verhalen gaat over de bewoning die is gekomen rond 1800 na de indijking van de Kabeljauwpolder.

Smokkelwaar

Net voor de grens, aan de Nederlandse kant, woonde Adriaan Feusels, een boer en kastelein met een herberg. Hij was een smokkelaar die al een aantal keren was betrapt. Adriaan had zijn schuur vol liggen met smokkelwaar, kazen, gedroogde en gezouten vis toen de vrijheidsstrijders van de Belgen tegen Nederland vlakbij kwamen. Wat nu, hij wilde niet opnieuw gepakt worden, maar hoe moest hij verklaren dat al die goederen in zijn schuur lagen? Adriaan was slim. Hij meldde aan de Nederlandse kant dat hij kazen en vis in zijn schuur had gevonden en dat iemand het daar kennelijk had verstopt.

Lees verder op pagina 8.

De goederen werden verbeurd verklaard doordat ze kennelijk frauduleus waren ingevoerd, daar kwam hij zonder kleerscheuren vanaf. Doordat de Belgische vrijheidsstrijders zo dichtbij zaten, konden de goederen niet onbewaakt blijven liggen. Vanuit Bergen op Zoom werden tachtig militairen met hun meerderen gestuurd om de goederen te bewaken. De smokkelwaar was hij kwijt, maar hij zal als kastelein best wel wat verdiend hebben aan de militairen.

Bakfietsen

Eugène zegt dat ‘De Kabeljauwpolder een schilderij’ zijn laatste boek is wat hij heeft geschreven. Maar ‘zeg nooit, nooit’, want hij is al weer volop in de archieven aan het duiken om informatie te vinden over Hoeve de Vos, de Noordpolder van Ossendrecht en over Calier, de directeur van een Antwerpse oliemaatschappij die gehuwd was met een meisje uit Hoogerheide. Verder besteedt hij veel tijd aan zijn hondje Guusto en neust hij nog steeds rond op rommelmarkten. Vorig jaar heeft Eugène Jansen drie bakfietsen gekocht om te restaureren.

Het boek ‘De Kabeljauwpolder een schilderij’ is verkrijgbaar bij Primera in Hoogerheide, Non Plus Ultra in Woensdrecht en bij Bakker Wilbrink in Ossendrecht à €14,95.