Volluk: Beroepskeuzetest

De vijfde klas van de jongensschool in 1964.
Het was ongeveer deze tijd van het jaar dat het hoofd van de school onze klas binnenstapte. Zo jongens, sprak hij, over een paar maanden krijgen jullie je eindrapport en wie overgaat komt in de zesde klas. Nu hebben wij twee zesde klassen en heb je goede punten dan kom je in de klas met leerlingen die extra lessen krijgen en dan naar de middelbare school kunnen; de anderen gaan naar die zesde klas, waarvan de jongens naar de lts gaan, en enkele leerlingen blijven in die klas tot ze 14 jaar zijn en gaan werken. Dit waren de leerlingen die al meerdere keren waren blijven zitten, gedurende hun schooltijd.*
Wij kinderen spraken dan ook van de slimme en de l*mpe 6de klas.
Nu was het voor mij altijd al een vraag hoe deze schifting tot stand kwam dat de leerlingen met hele goede cijfers later zouden gaan doorleren, bijvoorbeeld op het Rijks, Moller of Juvenaat was toen gelukkig normaal geworden.
En omdat er toen een tijd aanbrak dat er veel vraag kwam naar administratiepersoneel was er nu ook een ulo, later mavo school, in ons dorp gekomen, wat vooral voor meisjes die ook een kantoorbaan ambieerden een uitkomst was.
En die school moest natuurlijk ook leerlingen krijgen, al denk ik zelf dat het aantal leerlingen dat de ulo-klas kon bevatten eerder maatgevend was dan de behaalde puntenlijst. Want te weinig leerlingen kon niet, net zoals te veel aanmeldingen een probleem gaf.
Ook werd er gevraagd, of wij al wisten wat voor beroep wij later zouden gaan kiezen. Alsof jongens van 11/12 jaar dat al zouden weten en ik was er een van.
Ook werd er gevraagd naar het beroep van je vader, wat voor mij helemaal onbegrijpelijk was, al schaamde ik me er niet voor.
Ik zelf kwam in de klas om naar de lts te gaan. En daar was het eerste jaar, een algemeen jaar, wat voor mij uitwees dat ik het meeste feeling had voor de metaalkant.
Ik had al lang een voorliefde voor techniek, en het lukte mij het 3de jaar om in de autotechniek-klas te komen. Dit was ook op deze school geen zekerheid, daar er maar een beperkt aantal plaatsen in de klas was.
Dit als gevolg van de babyboom die overal voor volle klassen zorgde. Zo hadden ze daar meerdere timmer- en metaalklassen, die soms ook al vol zaten. Zoals een kennis van mij die wilde gaan timmeren maar werd uitgeloot. Er was nog wel plaats in de schilderklas en daar beland heeft hij nog 40 jaar als huisschilder gewerkt.
We wisten toen niet beter en er was niets anders dan wat je in de directe omgeving aan scholing kon volgen.
Als je geluk had kwam je bij een bedrijf terecht dat via een interne opleiding wel een kans bood en bij gebrek aan een passende schoolopleiding toch een vakman van je maakte.
Het beste voorbeeld was Aviolanda / Fokker, alwaar een eigen school zorgde voor leren werken in de vliegtuigindustrie.

Noot *
het was in onze tijd niet ongewoon dat meerdere leerlingen in een schooljaar bleven zitten. Ook het meerdere keren blijven zitten gedurende je schooltijd, kwam voor.

Tot de volgende Volluk, Twan Simons.