Stambomen Watersnoodslachtoffers uitgeplozen

HALSTEREN – “Dat doen we wel even”, dachten Jan Schnitker en Peter Koster van de werkgroep genealogie van Heemkundekring Halchterth. Ze dachten dat hun idee, om de stambomen van alle Halsterse en Lepelstraatse slachtoffers van de Watersnoodramp in kaart te brengen, makkelijk uitvoerbaar was. Een jaar en 250 pagina’s later weten ze beter, maar het resultaat is heel bijzonder.

Het feit dat de vreselijke Watersnoodramp van 1953 dit jaar 70 jaar geleden is wordt overal in de regio herdacht. Bij de herdenkingen in Halsteren en Lepelstraat is Heemkundekring Halchterth nauw betrokken, en terecht, want nergens is zoveel kennis over en zo’n groot archief van de lokale historie. 

Heemkundekring Halchterth richtte een grote expositie over de Watersnoodramp in, en besloot dat elke werkgroep daaraan een eigen bijdrage zou leveren. Zo ook de werkgroep genealogie – stamboomonderzoek - waar Jan Schnitker en Peter Koster deel van uitmaken. “Er zijn al heel veel verhalen van slachtoffers en nabestaanden bekend, dus we wilden het anders aanpakken”, vertellen Jan en Peter, “het leek ons bijzonder en interessant om de stambomen na te trekken van alle slachtoffers die hier zijn gevallen, met 1953 als startpunt. We dachten: dat doen we wel even. Het bleek een enorme klus, maar die was de moeite wel waard.”

Het resultaat van de inspanningen van Peter en Jan is een boekwerk van ruim 250 pagina’s, waarin de stambomen van alle lokale slachtoffers zijn uitgewerkt, waar mogelijk geïllustreerd met krantenberichten, bidprentjes en foto’s van grafstenen. “We hebben geen nog levende familieleden vermeld”, benadrukt Jan, “maar evengoed denk ik dat we een interessant werk hebben gemaakt. Zeker voor mensen die van genealogie houden, maar ook voor nazaten van slachtoffers, of mensen die gewoon interesse hebben voor lokale historie en voor de verbanden tussen mensen uit verleden en heden.”

Tijdens hun speurwerk op het kerkhof van Lepelstraat stuitten Peter en Jan op het bijzondere verhaal van de 20-jarige Anny Suijkerbuijk, die aanspoelde in Halsteren. “In Lepelstraat staan 13 zerken. Toen ik de beheerder van het kerkhof vroeg of alle slachtoffers daar ook echt begraven lagen, zei hij dat dat zo was, op één na: ook voor Anny Suijkerbuijk staat er een kruisje, maar in werkelijkheid ligt zij op een andere plek op het kerkhof. Ze kwam uit Koevering, spoelde aan in Halsteren, en blijkbaar werden de pastoors van Lepelstraat en Halsteren het maar niet eens over waar ze begraven moest worden. Haar vader heeft dat toen zelf beslist. Zo komt het dat dit meisje niet één, maar twee graven heeft. Een bijzonder verhaal.”

Uiteindelijk duurde het samenstellen van het boek een jaar: “Het kostte bijna al onze vrije uurtjes”, lacht Jan, “en ik heb vooral veel geleerd over hoe je de opmaak van een boek vormgeeft. Ik wist niet dat daar zoveel bij komt kijken!” Het boek is te bestellen via Heemkundekring Halchterth en kost 19,95 euro.