De spons

Een vriendin van mij is een spons. 

Je kunt haar eigenlijk nergens mee naar toenemen, want ze is daar later nog. Maar dan in de vorm van herkauwen en doorvoelen. Wanneer je met haar naar een feest gaat, raakt ze altijd met mensen aan de praat met problemen. Want naast een spons is zij ook nog eens een magneet. Voor moeilijke mensen. Die zien mij en doen meteen een blokje om; ze zien haar en storten hun ziel en zaligheid over haar heen. En al die liters tranen zijn dan uit die mensen, maar in de spons. Dit zijn dan nog vreemden waarmee ze aan de praat raakt. Maar betreffende haar vriendenkring, zij ligt soms wakker om zorgen van anderen die daar zelf gewoon mee doorslapen. En als ik dan met haar praat, is ze moe aan het einde van zo’n gesprek dat over iedereen gaat, behalve over zichzelf. Heel gek. “Hoe is het nou eigenlijk met jou?”, vraag ik dan. En dat weet ze dan niet, want het is te vol in haar hoofd. En dan breekt ze. Want bij wie wringt een spons zich zo nu en dan eens goed uit? Bij haar vriendin, die emmert wel door...

Ankie Stuijts