Jan van der Poel: ODIO-aan met roodwitblauw tintje

OSSENDRECHT – Vraag voor aanvang van een voetbaljaargang aan een willekeurige speler, bestuurder of supporter van METO enerzijds of ODIO anderzijds welke wedstrijd er met stip staat genoteerd en zeker niet verloren mag worden. Veelal luidt die in Hoogerheide of Ossendrecht als antwoord. Een botsing van twee voetbalculturen, een duel met net dat beetje meer. Zondag 3 februari gaat men opnieuw op Sportpark Jac van Hoek de confrontatie aan, op zoek naar drie punten en voorts onmetelijke eer en glorie. Aartsrivalen sinds ver in de vorige eeuw. Weet ook Jan van der Poel, oer-ODIO-aan met een roodwitblauw tintje!

Jan van der Poel (57) speelde talloze derby's sinds hij, als laatbloeier, in 1982-1983 zijn debuut in de hoofdmacht van ODIO maakte. "Ik moest het niet echt hebben van mijn talent. Ik was maar een schriel ventje. Vanuit de junioren maakte ik de overstap naar het derde. Na twee jaar kreeg ik, twintig inmiddels, van de toenmalige trainer Jan Harting een kansje om met de grote jongens mee te doen. Naar tevredenheid blijkbaar, want ik mocht blijven staan. Dat jaar werden we kampioen en promoveerden naar de eerste klasse onderafdeling."

Stof

Vervolgens vormde de naam 'Van der Poel', naast die van neef John, vele jaren een vaste waarde in de Ossendrechtse basisopstelling. Te midden van illustere medespelers als onder andere Frans Kerstens, Johan Sebrechts, Ludo Schroeijers, Levien Michielsen, Roel van Eekelen en Ad Michielsen gold de lange tengere spits vaak als eindstation. De targetman deed niet alleen binnen maar ook buiten het veld van zich spreken. Onomwonden kwam en komt hij voor zijn vaak rechtlijnige mening uit. Zo ook in de winter van 1987. "Het bestuur wilde van trainer Bruijns af. Een man die echter goed in de groep lag. Ik dreigde met een vertrek wanneer ze hun besluit toch zouden uitvoeren. Aan het eind van het seizoen werd de trainer de wacht aangezegd. Echter een man is een man, een woord is een woord en ook ik haalde mijn overschrijvingsformulier op. Richting METO alwaar onder meer mijn neven Jan en Sjon Hermans speelden. Een transfer, die het nodige stof deed opwaaien!"

Ongebruikelijk

Een overgang van ODIO naar METO is hoogst ongebruikelijk. In de voorbije drie decennia volgden slechts Dennis Verhaert en Dirk Simons diens voorbeeld. "De scherpe kantjes zijn er nu wel af volgens mij. Destijds werd het met name in Ossendrecht hoog opgespeeld. Mijn vader had een melkroute, mijn moeder een winkel aan huis. Door talloze mensen werden ze erop aangekeken en de omzet kelderde zienderogen.

Ondanks dat mijn vader een rentree bij ODIO onnodig vond, 'dan de zaak maar naar de klote', besloot ik uit loyaliteit aan mijn ouders het na een seizoen in Hoogerheide voor gezien te houden. Met pijn in m'n hart want we speelden een super seizoen, inclusief de beker scoorde ik veertien maal. We misten op een haar na de titel, daar Steenbergen in die tijd beschikte over een jong talent Pierre van Hooijdonk. Verder zijn Helga en ik geweldig door METO opgevangen toen we privé in heel zwaar weer zaten."

Fenomenaal

Na de flirt met de 'tricolores' bleef Jan van der Poel ODIO altijd trouw. In 2006 nam hij als laatste man op 44-jarige leeftijd afscheid van het eerste elftal. Achter zijn naam prijkt een fenomenaal aantal van 511 officiële duels voorzien van 168 goals. Een wellicht onevenaarbare hoeveelheid. "Ik ben niet van vroeger was alles beter, wel anders. Met onvoorwaardelijke steun van het thuisfront ontbrak ik nimmer. Voetbal stond op nummer één. Tegenwoordig wordt er langs alle kanten aan ze getrokken. Werk en ook vooral thuis, waardoor er in vroeg stadium voor een alternatieve zondagmiddagbesteding wordt gekozen!"

Jan van der Poel kan bogen op bijna halve eeuw lidmaatschap bij ODIO. Was actief op vele fronten. Trainer bij de dames en lagere elftallen, 17 jaar wedstrijdsecretaris, als speler sinds vorig seizoen goed voor ruim duizend wedstrijden. Momenteel speelt of fluit, inmiddels opa, Van der Poel in ODIO 4 zijn partij. Zijn geheim? "Ik wist altijd goed wat ik wel en ook niet kon. Dat zouden er soms meer moeten doen!"