Uitdaging aangenomen

BERGEN OP ZOOM – Vanaf volgend seizoen is Bergenaar Kees de Rooij de nieuwe hoofdtrainer van DOSKO. Daarmee trekt de Bergse club een ervaren oefenmeester aan, die niet alleen vier kampioenschappen en drie promoties op zijn naam heeft staan, maar voor wie ook geen uitdaging te groot is. De ambitie is glashelder: de neerwaartse spiraal doorbreken en het verloren terrein goedmaken. “Maar”, waarschuwt De Rooij, “dit is misschien wel de grootste uitdaging uit mijn carrière.”

Uitdagingen en Kees de Rooij, die twee hebben een speciale band met elkaar. De Rooij somt feilloos de grootste opgaves op die hij in zijn dertigjarige carrière als trainer het hoofd moest bieden: “Toen ik jaren geleden tekende bij MOC’17 was die club een vierdeklasser met een piepjong team, maar een paar jaar later was het een solide eersteklasser. Ik kwam bij Halsteren toen het een middenmoter in derde klasse was, en zo was het ook toen ik bij Unitas ‘30 aan de slag ging. Unitas speelt nu in de divisie, en ook Halsteren hoort bij de grote jongens. Aan de slag gaan bij een winnende club vind ik te makkelijk, ik hou er wel van om een beetje tegendraads te zijn en ik ben niet bang voor een uitdaging. Als mensen zeggen dat iets nooit gaat lukken, vind ik het juist mooi om het tegendeel te bewijzen.”

Verklaart dat de – toch wel verrassende overstap – van De Rooij van SC Gastel naar DOSKO? In elk geval deels: “Bij DOSKO ligt het wat moeilijker dan bij de clubs die ik eerder trainde”, zegt De Rooij, “daar waren meer mogelijkheden en was een betere structuur. Bij DOSKO ontbreken die zaken op dit moment. Er is de laatste jaren te weinig ingezet op de eigen jeugdopleiding, die in mijn tijd als speler bij DOSKO juist het pareltje van West-Brabant was. De eigen jeugdspelers zijn nu te jong, en het tweede elftal is juist weer te oud, zodat ik voor het eerste elftal nergens op terug kan vallen. Dus waarom ik bij DOSKO heb getekend? Juist omdat er een enorme uitdaging ligt. Ik heb het prima naar mijn zin bij SC Gastel, maar ik geloof ook dat elke samenwerking een houdbaarheidsdatum heeft. We vechten nu met volle focus voor het kampioenschap, en als we dat winnen kan het nauwelijks nog beter worden. Daarom heb ik besloten bij Gastel te stoppen, maar een nieuwe uitdaging had ik toen nog niet. Ik wist niet eens of ik wel door wilde als trainer. Dat ik dat wilde, en waar, wist ik pas toen de telefoon rinkelde en DOSKO aan de lijn hing.”

De Rooijs eerste seizoen bij DOSKO wordt een opbouwjaar, met hoofdletters en onderstreept. Of de Bergse club zich daarbij weet te handhaven in de tweede klasse is van ondergeschikt belang: “Als je begint met opbouwen is het misschien helemaal niet verkeerd om de bodem bereikt te hebben”, zegt De Rooij, “vanaf daar kunnen we gaan bouwen aan een winnend elftal – met spelers uit de regio - dat de ambitie van de club vervult. En die liegt er niet om: DOSKO wil het verloren terrein goedmaken. Er is breed draagvlak voor die ambitie en de sfeer is goed.”

Voor De Rooij wordt het cruciaal om een manier te vinden om de huidige “sterkhouders” en spelers die in het regionale profiel passen aan DOSKO gebonden te houden, en om regionale talenten, liefst met de nodige ervaring, te bewegen om de overstap te maken naar het Bergse rood-geel: “Hoe lang het gaat duren om DOSKO weer op het oude niveau te krijgen is moeilijk te zeggen. Dat weet ik gewoon niet, maar ik weet wel dat ik van nature ongeduldig ben, en dat ik barst van de ambitie. Ik ben al lang actief als trainer, misschien is dit wel mijn laatste uitdaging. Dat maakt het alleen maar belangrijker dat we er samen iets moois van gaan maken.” Kees de Rooij (56) begon zijn carrière als voetballer op 6-jarige leeftijd bij DOSKO. Als trainer stond hij achtereenvolgens aan het roer van jeugdteams van MOC ‘17 en de hoofdmachten van ZPR ‘84, v.v. Grenswachters, v.v. Veere, RKVV Roosendaal, RKSV Halsteren, MOC , Unitas ‘30, Tholense Boys en SC Gastel.