Borrelpraat

Onze vriend Jan kwam voor de zoveelste keer binnengelopen bij café ‘Dorpskoffiehuis’ met een T-shirt vol kleine gaatjes.

‘Dat kwam doordat er allemaal gloeiende ijzerdeeltjes rondspatten op mijn werk’, zei Jan. Ook had hij geen veters in zijn schoenen, dat was ‘om ze snel uit te kunnen schieten als er ijzerspetters in vallen’. Jan vervolgde: ‘Die schiet ik dan uit richting de baas, want die was vroeger een goeie keeper dus hij vangt ze altijd op.’ Jan kwam altijd op de fiets naar het café. “Gaat dat nou altijd goed Jan, zo zat en dan naar Moerstraten fietsen? En hoe ver is het feitelijk?’, vroeg een tooggast. Jan vond dat maar moeilijke vragen en zei: ‘Hoe lang de Schansbaan is weet ik niet, maar wel hoe hard hij is.’

Gerrit.