Mijn ijzeren ros

Mijn handen omklemmen het rubber aan het stuur, een beetje adrenaline is gezond heb ik gehoord. Ik zet mij af en voel de wind. De gure wind, de koude wind, dat mag het is tenslotte januari. 

Mijn lange manen dansen in de lucht vanonder mijn muts. Het is zeker koud maar ik voel mij vrij en geef iedereen op mijn pad het nakijken! Nee, dit is geen verhaal over een eventuele midlifecrisis met een aanschaf van een motor of, nog erger, een mountainbike. Nee sinds kort ben ik gezegend door een ander cadeau. Voel ik mij momenteel weer het meisje van zestien wat zojuist haar scooter heeft gekregen. Noem het een bejaarden hebbedingetje, een truttig iets, waar ik eerst mijn neus voor ophaalde. Maar dat is nu uitgemond tot mijn pronkstuk van het jaar 2022! Het veranderde mij in een kilometervreter en ik voel mij zelfs al wat sportiever. Helemaal weg ben ik ervan...mijn ijzeren ros met een beetje hulp, mijn elektrische fiets die ik sinds kort heb aangeschaft. Had ik veel eerder moeten doen. Dus mocht je iets blonds voorbij horen zoeven... dat ben ik. Ondanks de adrenaline zal ik proberen te zwaaien!