Volluk: De drenk

Laatst zag ik op facebook een mooie foto van een drenk, en moest toen denken aan het verhaaltje over een/de drenk dat ik nog ergens had liggen maar zo snel niet kon vinden, dus hier komt een nieuw.

Drenk, dit woord is verder niet terug te vinden dus het zal wel een afgeleide zijn van het werkwoord drinken of te drinken geven, en dat vooral voor het vee. Ook een doek ergens in drenken/natmaken is bekend en wordt naar verwezen. Pas na de oorlog kregen de meeste huizen waterleiding, al zal dat in het buitengebied nog wat langer hebben geduurd. De mensen dronken daarvoor vaak regenwater uit de ton. Ook is wel bekend dat ze uit een sloot hun drinkwater haalden. Dat kon toen nog, al moest je ook weer niet te dicht bij een boerderij wonen. Geluksvogels, meestal diegenen met iets meer centen, hadden een eigen pomp en dronken dan het grondwater. Ook een waterput was een bekende watervoorraad, en die werd vaak door meerdere huishoudens gedeeld.
Bij de boeren hadden ze altijd een extra voorraad water nodig, omdat er veel voor de dieren moest zijn om te drinken. Denk maar aan de paarden die moe uit de polder kwamen en dan een paar emmers water naar binnen klokten. Ook voor het schuren van de melkbussen en schrobben van de stallen was extra water nodig. En wat te denken van een beginnend brandje blussen? Hiervoor groeven ze dan een soort van vijver in de nabijheid van de boerderij, of nabij de weilanden van de beesten. Dat ze daarvoor graag een natte plek uitzochten was boerenslimheid.
Die poel werd in de volksmond drenk genoemd. Nee, van beregenen had nog niemand gehoord! Die luxe was voor latere tijden.
Inmiddels zijn veel van die poelen en drenken dichtgegooid, maar gelukkig kun je er nog een paar vinden. En dan is met stip de mooiste die in de Jan Bodeweg in Lepelstraat, echt een beauty! Ook in de Zoutendamseweg bij de familie Botermans vind je een mooie, en de laatste die ik weet is aan de Kruisberg bij de familie Goossen.
De drenk dus, als je goed zoekt vind je nog deze overblijfselen uit een vervlogen tijd.

De mensen die ik hier heb genoemd houden erg van hun rust en privacy, dus vraag ik u om vanaf de openbare weg naar dit moois te kijken.

Tot de volgende Volluk, Twan Simons.