Volluk: De fiets

Wanneer je op vakantie aan een buitenlander vraagt wat hij over Nederland weet dan is vaak het antwoord: ‘Welk land?’ Als je dan vertelt dat dit hetzelfde is als Holland, dan komt vaak het rijtje: molens, klompen en tulpen naar boven. Nu maken we daar als exportland ook wel goede sier mee, maar ikzelf vind toch dat de fiets op de eerste plaats moet komen, want die andere bekende dingen kom je toch niet zo heel vaak tegen, anders dan op de foto (sorry Antoniusmolen).

Een fiets, zowat iedere Nederlander heeft er een en gerekend naar aantallen zijn er zelfs meer fietsen dan inwoners. Er zijn tegenwoordig 2.6 miljoen meer fietsen in Nederland.
Vanaf de leeftijd van 2 à 3 jaar is er al een loopfiets te koop, en kijk eens naar het glunderen van een kind wanneer dat zelf kan fietsen. En als ze dan ook nog een eigen fiets krijgen, helemaal top.
Mijn eerste fietsje kreeg ik zelf toen ik 5 jaar was, een opknappertje, dat door een handige ‘sjaak van drie oude fietsjes in elkaar was gezet. Inclusief met de kwast opgeschilderd, zwart dus, zoals elke fiets was in de late jaren 50. Man, man, wat was ik trots, net als de andere broertjes onder mij die er ook nog mee gereden hebben.
Vroeger kregen kinderen vaak pas de eerste nieuwe fiets als ze naar de middelbare school gingen en bij ons, net als bij zovelen, verdiend was met bonenplukken in de vakantietijd.
Vanaf de jaren 70 was de fiets een mooi communie cadeau. Nu krijg je er veelal meerdere keren een in je jonge jaren, maar nog steeds is de krijger er blij mee.
Zelf ben ik een fietsliefhebber, zo een die dan ook maar moeilijk afstand van zijn fiets kan nemen. Ik ben vaak het lachertje als ik vertel dat mijn ‘nieuwe’ fiets 21 jaar oud is en mijn ouwe fiets een Locomotief model transportfiets met voorop een bagagebak, zo’n 35 jaar is. Ook heb ik nog een Gazelle racefiets (foto) die ook de 40 jaar aantikt. Ooit was deze het nieuwste van het nieuwste en in die tijd overgenomen van onze kaasboer.
Door een moeilijke voetmaat, heb ik nog steeds teenhaken, en wanneer ik mijn rondje maak en we staan ergens te wachten, kijken ze mij aan alsof ik van de maan kom. Wanneer ik ze dan vertel dat op zo’n fiets wedstrijden als Parijs - Roubaix zijn gewonnen, rijden ze snel verder. Ja, wel sneller dan ik, dat dan weer wel.

Tot de volgende VOLLUK.

Twan Simons