Bescheiden Baasje was een grote

Janus van der Zande zoekt herinneringen aan zijn vader als gevierd wielrenner

HALSTEREN – Iedereen kende hem als “Baasje”. De Halsterse wielrenner Frans van der Zande, die in 1995 overleed, was een gevierd profrenner. Zijn zoon Janus wil graag een boek over hem schrijven. Het probleem is: Baasje was bescheiden. Zo bescheiden dat hij nauwelijks vertelde over zijn illustere carrière.
Snelheid zit in de genen bij de Halsterse familie Van der Zande. De olympische marathonloper Janus van der Zande was lange tijd Nederlands recordhouder met een tijd van 2 uur en 29 minuten, en moest het op de Olympische Spelen van 1952 maar net afleggen tegen de legendarische Emil Zatopek. In de schaduw van Janus reed zijn broer Frans in de jaren ’50 de sterren van de hemel op de wielrenfiets. Hij stond bekend als de kermiskampioen van Nederland, wat betekende dat hij jarenlang de concurrentie achter zich liet in een serie van zo’n 50 koersen en had zijn eigen supportersclub, met Café Benelux aan de Halsterseweg als thuisbasis. Hij won prestigieuze wedstrijden in Halsteren, Bergen op Zoom, Hoogerheide, maar ook in Duitsland, Spanje en Zwitserland. En hij was een echt baasje: hij weigerde achteraan te starten, zorgde altijd dat hij vooraan stond. En als zijn verzorger niet stond op de plek waar hij hem verwachtte, dan stapte hij net zo makkelijk af met de woorden “als hij z’n best niet doet, dan hoef ik dat ook niet te doen.”

Bijzonder moment

Baasje won veel, maar een goed gevulde prijzenkast liet hij niet na, vertelt zijn zoon Janus (67): “Om bekers gaf hij niks. Hij vond dat je naar de toekomst moest kijken, en niet achterom. Als hij een beker won, dan keek hij er even na en daarna gooide hij hem weg.” Frans van der Zande beëindigde zijn wielercarrière halverwege de jaren ’50, vlak nadat Janus werd geboren. Die heeft geen actieve herinnering aan zijn vader als wielrenner, maar herinnert zich één bijzonder moment nog haarscherp: “We waren eens bij de Ronde van Woensdrecht om mijn neven te zien rijden. Wim van Est was er ook, een zeer beroemde wielrenner waar ik enorm tegenop keek. En die kwam naar mijn vader toe! Stonden ze daar, een praatje te maken als twee oude vrienden. Toen besefte ik pas dat mijn vader écht heel goed moet zijn geweest.”

Herinneringen delen

Ondanks dat Baasje geen sprinter was wist hij regelmatig de top 10 te halen op het NK, en hij vertrouwde Janus toe dat het feit dat hij nooit de Tour de France wist te bereiken hem best een beetje stak. “Maar verder was mijn vader zeer terughoudend. Hij sprak nauwelijks over zijn leven als wielrenner. “Da’s geweest”, zei hij dan. Hij richtte zich liever op de duivensport, en ook daarin was hij goed. Maar als zijn duiven kampioen werden schreeuwde hij het ook niet van de daken. Zo was Baasje gewoon”, zegt Janus, “ik wil graag een boekje over hem schrijven, maar ik heb op dit moment vooral veel uitslagen. Ik vraag me af of er in Halsteren nog mensen zijn die herinneringen aan hem hebben die ze willen delen. Want hoe bescheiden hij ook was, dat Baasje heel bijzonder was weet iedereen nog wel.”

Wie een herinnering over Baasje wil delen kan terecht bij Janus van der Zande, aan Binnenpad 43.