Feest voor briljanten echtpaar Goris-Hopmans

Louis uit Ossendrecht weet het nog precies: Op 1 juni 1952, 2de Pinksterdag ontmoette hij tijdens een dansavond in Bergen op Zoom zijn grote liefde Wies uit Wouw.

"Wouw was wel de verkeerde kant uit om te fietsen. Elke week, als de wind gunstig was drie kwartier en als hij ongunstig was ongeveer anderhalf uur fietsen. Maar ja ik vond haar leuk, het vuurtje is stilletjes gaan branden na de eerste kus, anders had ik het niet gedaan. Maar dat maakte wel dat ik al snel zei: Vind je niet dat het eens tijd wordt om te trouwen?" Wies haar ouders hadden een boerenbedrijf en zij heeft altijd gezegd dat zij nóóit met en boer zou trouwen. Ze had zo'n hekel aan op het land werken, dat zij ruilde met haar oudste zus en zij in haar plaats als dienstmeisje ging werken. Het was voor Wies dan ook een verrassing dat Louis, die er uitzag als een boekhouder een boer bleek te zijn. Hij werkte bij zijn ouders op de boerderij in Ossendrecht. Maar liefde overwint alles, want anderhalf jaar later trouwden ze en trokken in bij Louis zijn ouders. Zeven jaar hebben ze daar gewoond voordat ze hun eigen huis ernaast betrokken. In die periode kregen ze 2 zonen en 2 dochters. Wies werkte volop mee op de boerderij. Ze had een boerderijwinkel waar ze genoot van het contact met de klanten en behalve de zorg voor haar gezin deed ze o.a. de administratie en ze melkte de koeien. Zoon Fons van 2 jaar ging dan mee achter op de fiets. Opa vulde dan de drinkbakken en paste op Fons als Wies aan het melken was. Maar één keer ging het mis. Een koe nam Fons op zijn kop en gooide hem met een boog in de sloot. Hij was zo nat en koud. Volgens Fons heeft hij er nog koud van. De hele familie kan er nog steeds hartelijk om lachen. En gelachen wordt er in dit gezin. Ze hebben een warme familie met behalve hun kinderen, 8 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen.

"Tijd om op vakantie te gaan hadden we niet. We hebben het nooit gemist, het was hard werken, maar we deden altijd ons werk met plezier. Wel zijn we een aantal keren naar de Efteling geweest. We zijn een keer met de trein weggeweest en Wies heeft een keer de zee gezien in Domburg." In de loop der jaren hebben ze het bedrijf overgenomen van Louis zijn ouders en nu zetten hun zonen het bedrijf voort. Daardoor hebben ze tijd gekregen voor hobby's. Louis biljart bij "De Laatbloeiers" en is zelfs een aantal keren kampioen geweest. Verder leest en puzzelt hij graag en volgt op tv voetbal en wielrennen. Wies wandelt stevig. Ze deed elke week mee met de gymnastiek. Nu lukt dat even niet omdat ze ernstig ziek is geweest. Wel gaat ze regelmatig kijken en ze hoopt dat ze in de toekomst weer mee kan doen. Elke ochtend wandelt ze naar bakker Wilbrink en is ze de eerste klant voor een vers broodje. Heerlijk vindt ze het om naar buiten te gaan. Volgens Louis en Wies houden ze na 65 jaar nog zoveel van elkaar door het vallen en opstaan en elkaar diep in de ogen te kijken. Burgemeester Steven Adriaansen kwam met een mooi boeket langs om ze te feliciteren.