Volluk: Leurders aan de deur

HALSTEREN/LEPELSTRAAT - Bezorging van levensmiddelen aan de deur in eind jaren 50 en 60 was heel normaal, er waren bijna geen auto`s en de middenstand kwam met een leurwagen langs de deur. Eerder ging het in Volluk over de bakker en melkboer, die zowat dagelijks in de straat kwamen en dan aanbelden bij hun klanten.

Nu heb ik het over de groenteboer die zowat drie keer per week zijn klanten bezocht. Ook had ieder zijn eigen klanten en het gebeurde vaak dat er meerdere groentekarren in een straat stonden. Zelf heb ik het wel eens meegemaakt dat er drie groenteboeren tegelijk in de Bernhardstraat, waar ik woonde, stonden. Te weten Janus Maas, Lieske Suijkerbuik, en ‘Harry de Nul’. Dit was louter toeval, maar is toch wel eens voorgekomen.

Wij waren klant van Harry de Nul, dit was een bijnaam maar pas later kwam ik achter zijn echte naam: deze was Verdult. Hij reed met een bestelbusje met open laadbak met een zeiltje erboven. Deze bak was afgeladen met volle veilingkisten met groenten en fruit, alleen bananen en sinaasappels waren anders verpakt.
Ook hing er, vastgemaakt aan de opbouw, een weegschaal met daaraan de bekende aluminium schaal. Nadat de spullen waren afgewogen, bracht hij alles in die schaal tot aan de voordeur. Ook gebeurde het dat vrouwen die iets kochten het in hun schort deden en zo naar huis liepen. De schort was toen een vast kledingstuk bij vrouwen die overdag thuis waren.
Bij ons in de straat woonden ook een paar gezinnen uit Indonesië, ook die kwamen naar de kar toe en kochten altijd redelijk veel groenten en fruit. Waar de Nederlandse moeders betaalden wat de kiloprijs was, was het bij hen vanuit Indonesië de gewoonte om te pingelen over de prijs.

Harry hielp hen dan altijd als laatste zodat het minder opviel en deed dan niets van de prijs af (Nederlander!) maar gaf hen dan iets extra’s, zoals paar bananen of sinaasappels. Ook omdat het goede klanten waren.
Verder kwam elke dag de krantenboer, het Brabants Nieuwsblad brengen, al hadden ook enkele gezinnen De Stem of een landelijke krant, maar dit waren uitzonderingen. Het Brabants nieuwsblad was een katholieke krant dus dat dat verklaart waarom die toen de meeste abonnees had. De krantenboer toen was Janus Hooydonk en die had er een dagtaak aan. Hij kwam op de fiets met volle tassen uit Bergen op Zoom aanzetten. Het was toen heel normaal dat de krant pas om 3 uur ‘s middags of later in de bus kwam.
Wij hadden een viswinkel van Hermans in het dorp, die was enkele dagen per week open, want vis was echt iets wat vrijdags gegeten werd. Maar ook kwam eens per week de visboer (Jan Welschot) met zijn bakfiets vanuit Bergen op Zoom aanrijden om vis te verkopen. Je hoorde hem dan van verre aankomen met de kreet: ‘Haring, Hollandse nieuwe, haring...’ In de jaren 70 kwamen de blauwe busjes van Schot uit Tholen met vis leuren in Halsteren en Lepelstraat.

Tot de volgende Volluk, Twan Simons.