Turbulente zeventiger jaren voor Vivoo

Kees Mathijssen:
”Met driepuntenwedstrijd tijd ver vooruit”

HUIJBERGEN - COVID-19 weet nog steeds terecht alle aandacht op zich gevestigd. Tussen de bedrijven door maakt men zich tot dit jaar driewerf op voor een gepast feestje. In 2021 vieren immers Vivoo (75 jaar), ODIO (90 jaar) en eeuweling Grenswachters hun jubileum! Ruim 250 jaar voetbalhistorie. Oorsprong, ontwikkeling, hoogtepunten, anekdotes, heroïsche verhalen. Ditmaal in de spotlights de turbulente zeventiger jaren voor Vivoo!

Nog slechts twee weken en het albasten jubileum is ook voor Voetbal Is Voor Ons Ontspanning een feit! In de voorbije maanden stonden we reeds diverse malen op gepaste wijze stil bij ’75 jaar voetbal te Huijbergen’. Na de opstart net na de Tweede Wereldoorlog won de voetbalsport snel in populariteit aan de Bergsestraat. In de kelder van het amateurvoetbal speelden de blauwbloezen in de eerste decennia hun partijtje mee. Hier en daar werd een bescheiden succesje geboekt en in aanloop naar de jaren zeventig de zaken iets ‘professioneler’ aangepakt. In 1969 werd het speelveld een kwartslag gedraaid en een trainingsveld in gebruik genomen. In het daaropvolgende decennium versleet de club met Frans Rijpers, Joop de Palm, Joop de Boe, Chiel van de Meeberg en Jo van Loon niet minder dan vijf trainers. Voor het meest noemenswaardig wapenfeit belandden we in het seizoen 1973-1974.

Koninginnedag

Trainer Frans Rijpers stond te boek als een oefenmeester die de nadruk op technisch verzorgd voetbal legde. Zijn aanpak vond gehoor bij de plaatselijke toppers met alle succesvolle gevolgen van dien. Tot slot van de competitie mocht er door de hoofdmacht uit bij MOC 4 niet verloren worden. Beide teams hadden nog zicht op de titel, echter de Bergenaren wel de beste papieren. Conform de favorietenstatus namen ze in het duel de leiding en dus zicht op een riante uitganspositie voor promotie. Doch een ziedend harde vrije trap van Kees Mathijssen bracht de stand tien minuten voor tijd in evenwicht. Over wat er zich vervolgens op Sportpark Rozenoord afspeelde lopen de meningen uiteen. Het onderzoek naar de aanleiding voor ongeregeldheden loopt bijna een halve eeuw nadien nog steeds!

Oud-wethouder van Woensdrecht Vic Huijgens (72) was in de buurt doch laat het aan de geleerden over. Vriendschap en amoureuze aantrekkingskracht hadden de ras-Hoogerheidenaar naar Huijbergen en Vivoo getrokken: “Prachtige club waar ik met plezier soms mee speelde, soms de scheidsrechterfluit hanteerde en zitting in het bestuur had. Over de bewuste wedstrijd heb ik geen actieve herinneringen meer!” Waar hebben we dat dit jaar meer gehoord?!

Topscorer

Spits in die tijd Rinus Brocatus (73) vervolgt lachend: ”Ik geloof dat ik na de gelijkmaker oog in oog met de MOC-doelman voor de winnende uit wilde halen. Bleek dat die keeper ineens al op mijn schoen lag. Vervolgens sloeg de vlam in de pan!”

De aanvalsleider had eerder dat seizoen op voorspraak van Fokker-collega Vic Huijgens via Val aan en Welberg zijn opwachting in de Vivoo-selectie gemaakt. Zijn komst bleef niet onopgemerkt. De geblokte en snelle speler vormde een plaag voor iedere vijandelijke verdediging. Hij sleurde, incasseerde en deelde uit. Met maar liefst 37 goals nam hij bijna de helft van de totale Huijbergse productie (87) van dat seizoen voor zijn rekening. “Met name de verstandhouding met Kees Mathijssen was buitengewoon. Ik hoefde mijn vinger maar op te steken en kreeg de bal vervolgens op een presenteerblaadje. Alles wat ik raakte, veranderde in goud. Ik heb volgens mij vanwege een blessure nog een wedstrijd of zes gemist. Ook voor het duel met MOC zat ik met mijn arm in het gips, dat ik er toen voor de gelegenheid toch maar even heb laten afknippen. Na twee seizoenen ben ik naar METO gegaan. De gezelligheid die ik echter in Huijbergen had ervaren ben ik sindsdien niet meer tegen gekomen. Als buitenstaander diende je drie keer meer je best te doen. Toch ook daar op pure wilskracht het eerste elftal gehaald. Uiteindelijk ben ik op mijn 35e gestopt en triatlons en marathons gaan lopen. Op maandag kijk ik echter steevast in de krant wat Vivoo heeft gedaan en af en toe steek ik nog wel eens de straat over om bij METO te kijken.”

Heineken

Kees Mathijssen (67) graaft eveneens in het collectieve geheugen en is stellig. “In principe waren wij onze tijd al ver vooruit. De wedstrijd leverde ons toen al drie punten op! Na mijn vrije trap ontstond er een hoop tumult daar MOC in de veronderstelling was dat het een indirecte trap had moeten zijn. De scheids van dienst staakte de wedstrijd. Op Koninginnedag 30 april 1974 moesten we in eigen huis het restant uitspelen. Ik weet nog dat we goed wegkwamen met een bal op de paal doch het bleef uiteindelijk 1-1. MOC protesteerde bij de KNVB en kreeg als dank twee punten in mindering waardoor wij kampioen werden en naar de tweede klasse promoveerden.”

De middenvelder gold in die jaren als het enfant terrible van de club en kwam onregelmatig voor Vivoo 1 uit. Met een surplus aan techniek en een geweldig afstandsschot vanuit de tweede lijn zou hij bij een hoofdklasser niet hebben misstaan. “Wellicht heb ik er niet alles uitgehaald. Maar ik hield in die tijd ook iets te veel van mevrouw Heineken en ging graag op stap. Meer dan eens hebben ze me voor een uitwedstrijd uit bed moeten halen.” Kees Mathijssen speelde tot zijn 48e in de lagere Vivoo-elftallen om zich daarna volledig op de duursporten lopen en fietsen te storten.

Oranje

Ondertussen was hij uren en uren op het gazon achter de woning met zoonlief Danny (inmiddels 38) in de weer. Van jongs af aan beschikte Mathijssen junior over een ijzeren wil en discipline om als voetballer te slagen. Het talent werd reeds vroeg door Willem II op waarde geschat en haalde hem vanuit de F-jes van Vivoo naar Tilburg. Aldaar groeide hij uit tot de beste voetballer ooit uit Huijbergse contreien. Naast 187 eredivisie duels namens Willem II, AZ, RKC en NAC kwam hij veertig maal voor Oranje uit. Arjen Robben, Maarten Stekelenburg, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Nigel de Jong, Robin van Persie, Klaas-Jan Huntelaar waren veelvuldig diens teamgenoten. Vocht onder meer duels met Zlatan Ibrahimovic, Georgio Chiellini en een nog jonge Luis Suarez uit. Een slopende liesblessure brak onherroepelijk de mooie carrière in opbouw. Op 26-jarige leeftijd verliet Danny Mathijssen gedesillusioneerd het betaalde voetbal, herpakte zichzelf en stortte zich als speler/trainer in dienst van METO, Cluzona, RBC en Victoria’03 op de amateurvoetbalsport.