Fattah Haddou, markant mens en begenadigd voetballer

HOOGERHEIDE - Er is maar één moment dat je op tijd kunt komen. Ben je er niet, dan ben je of te vroeg, of je laat. Op de avond van Koningsdag verloor Hoogerheide een markante persoonlijkheid: Fattah Haddou. 

Bij thuiskomst liet zijn grote hart hem voorgoed in de steek. Reanimatie mocht niet meer baten. Hij werd slechts 55 jaar.

Integratie

Fattah was een nog een kleine jongen toen hij vanuit Marokko als tweede zoon van het gezin Haddou in Hoogerheide neerstreek. De immigranten werden aanvankelijk met enige scepsis bekeken. Doch al snel integreerde de familie, maakte zich de westerse leefwijze eigen en bleek in vele opzichten een verrijking voor de conservatieve dorpskern. Evenals veel kameraadjes sloten zowel oudere broer Haddi als ook Fattah zich bij METO aan. Bij de plaatselijke voetbaltrots werden met name de kwaliteiten van de jongste Haddou op waarde geschat en hij speelde in alle toonaangevende jeugdelftallen. Ook bij de senioren vormde Fattah, ietwat in de luwte, een vaste waarde. Als routinier werd hij in het seizoen 1998-1999 door Fred van Geel voor vijf duels aan diens selectie toegevoegd. In de twee daaropvolgende seizoenen deed Piet Gabriëls nog eens 22 wedstrijden een beroep op hem. Hij scoorde hierin een handvol goals.

Het slechte nieuws sloeg ook bij METO in als een bom.

Ieder heeft zo zijn eigen herinneringen aan hem. ”Fattah was gewoon een toffe kerel. Een geblokte, technische speler met een erg goede traptechniek. Het was fijn om met hem te spelen en later ook met hem trainer/coach bij de jeugd te zijn. Vele jaren was hij jeugdtrainer bij zo goed als alle leeftijden en later kartrekker en initiator van het METO-damesteam. Kwam vaak te laat door zijn drukke werk, maar was er altijd! Altijd in voor een praatje”, mijmert Arthur Borsboom.

Voetbaldier

Peter Verresen nuanceert: ”Iedereen in Hoogerheide en daarbuiten kende hem. Ik herinner hem als mens vooral als behulpzaam, niets was hem te veel. Ik kan begrijpen dat veel mensen hem zullen missen. Als voetballer een ‘voetbaldier’. Speelde het liefst zelf. Maakte niet uit in welke elftal, hij deed altijd mee. Was verliefd op de bal en het spel.”

Aardig

Ook middenstander Niels van Elzakker betreurt het heengaan van de markante persoonlijkheid. Na een korte maar krachtige carrière als tafeltennisser en wielrenner bouwde hij nog enkele seizoenen sportief af als vooral hardwerkende rechtsback van METO 5. “In 2010-2011 kwam Fattah een seizoen bij ons op het middenveld spelen. Hij nam het elftal met een surplus aan techniek en fabelachtige traptechniek bij de hand. Met hem vergeleken was ik maar een houtakker. Hij was misschien niet de snelste, echter een bal in zijn voeten was altijd veilig. Hij zette met een simpele voetbeweging de spitsen vrij voor de goal of hij maakte ze gewoon zelf. We werden ongeslagen kampioen. Buiten zijn voetbalkwaliteiten was het een aardige gozer in de omgang. Altijd belangstellend, gevoelig ook. En natuurlijk zijn aanstekelijke gulle lach….”. Op vrijdag 1 mei is in besloten kring afscheid van kersvers opa Fattah Haddou genomen.