Gelukkig jarig

Ik was deze maand jarig. En ja, als het goed is, wordt een mens dat elk jaar. Maar nu alle maatregelen betreffende Corona waren afgeschaft moest ik het eigenlijk groots vieren. Dus er werden plannen gemaakt en dingen bedacht. 

Een groot diner en feest met al mijn vrienden. Hoe dichterbij dit plan kwam, hoe duidelijker het werd dat dit niet zou gaan gebeuren. Ik werd ziek en het beterde maar niet. Van huisarts naar ziekenhuis, van een streekziekenhuis naar een universitair ziekenhuis. Maar ach, gezondheid is het belangrijkste in het leven, dus dit parkeerden we voor later of ooit. Ik moest natuurlijk wel in vorm zijn om alleen al mijn gasten te verwelkomen wat met de huidige situatie niet ging. Alles werd afgeblazen. Op de dag zelf stroomden op allerlei manieren de wensen, bloemen en cadeaus binnen wat een feestelijk gevoel gaf. Het diner bracht mijn man heel lief op bed en we proostten zoomend met vrienden op het leven. Onder de deken, mijn buikje vol van de taart keken we ‘s avonds een film. Dit was zoals het nu moest zijn en het was op dat moment de ideale plaatsvervangende verjaardag. Ik werd die dag 47 en een gelukkige vrouw.

Ankie Stuijts