Eeuwfeest Grenswachters in gepaste stilte

PUTTE - Begin vorige eeuw. Vanaf bakermat Engeland was de populariteit van het voetbalspel definitief naar het Europese vasteland overgewaaid. Ook in de West-Brabantse contreien staken de plaatsen waar wat werd balletje getrapt de kop op. Van echte voetbalvelden was nog geen sprake. Het zou tot 1912 duren vooraleer Marijntje Wijnings van het paternosterfabriekje aan de Grensstraat het idee opperde om de plaatselijke jeugd wat om handen te geven. Dit kreeg alom gehoor in Putte. Het Café van de gebroeders Jansen werd clubhuis, erachter verrees een heus voetbalveld. ‘Hollandia’ was een feit en met twee elftallen speelde men zeven jaar hoofdzakelijk vriendschappelijke wedstrijden tegen Belgische clubs. Ondanks al het enthousiasme ging Hollandia ter ziele toen Wijnings Putte verliet.

Voetbal was echter niet meer uit Putte weg te denken. Samen met een twintigtal leeftijdsgenoten vond de 15-jarige Alexander Hoendervangers een nieuwe geschikte plek om te voetballen. Ze klopten bij landeigenaar Montré aan. Hij ging akkoord en met man en macht werd een heideveld ter hoogte van de huidige Moriaansdreef-Biezendreef geprepareerd. Van de contributie van twee cent in de week werd voor 3.60 gulden een echte leren bal gekocht. De roep om een echte voetbalclub werd luider.

Bellevue

Op 20 december 1921 werd er daarom een vergadering belegd in Café Bellevue van de familie Van Beeck. Die avond werd Frans Huijbrechts tot voorzitter gekozen. Benedictus van Beeck nam de rol van secretaris-penningmeester op zich. Victor Willemsen en Frans Hoendervangers werden commissaris en Egidius van Beeck nam het materiaalbeheer voor zijn rekening. Vanzelfsprekend fungeerde Café Bellevue als clubhuis. Als clubnaam koos men voor ‘Sparta’. De Belgische rijwielhandelaar Thor Luijckx was op de eerste vergadering aanwezig en zei die avond dertien groenrode truien voor de spelers en een speciale trui voor de keeper toe. Aanvankelijk speelde men vriendschappelijke duels met clubs uit omliggende gemeenten. Later kwam men uit in zowel de Belgische als ook Nederlandse competitie. Na de Tweede Wereldoorlog wijzigde de tenaamstelling in Grenswachters.

Herring

Wie een eeuw geleden had voorspeld dat er honderd jaar later vanwege een pandemie geen feest mogelijk zou zijn, die had wellicht zijn wenkbrauwen tot in de nek gefronst! “En toch hebben we er mee te dealen. Ontzettend jammer. Zaterdag 18 december hadden we onze grote feestdag gepland. Voor de jeugd, een receptie en avondparty”, aldus voorzitter en derde-generatie Grenswachters-lid Daniël Janssens (53) . Opa ‘Flip den Herring’ speelde reeds zijn duels, vader Frans vormde ruim twee decennia een vaste waarde voor de hoofdmacht. Dochters Kristie en Merel zijn bij de dames actief. De preses zelf voetbalde vele jaren in de selectie alvorens hij toetrad tot het Grenswachters-bestuur. “Inmiddels zijn we een kleine twintig jaar verder, waarvan zes als voorzitter. Ik zou tot minimaal het jubileum aanblijven. Mits er goede opvolging zou zijn. Dit is echter van latere zorg en focussen we ons nu op de uitgestelde festiviteiten met Pinksteren volgend jaar.” Janssens is trots op zijn club die naast sportieve uitdaging vooral sfeer hoog in het vaandel heeft staan. “Vraag het de vele spelers van buitenaf die hier kwamen voetballen, Grenswachters blijft je bij.” 

Dynastie

Ook secretaris André van Linden (59) maakt deel uit van een Grenswachters-dynastie. Naast grootvader Adrianus, pa Frans voetbalde ook hij in het groengeel. Zoon Jesper is al jaren niet meer uit de basis-elf weg te denken. André van Linden heeft bijna een kwart eeuw club-bestuurlijke ervaring op de teller. “Die maak ik sowieso vol. Daarna is het aan de volgende generatie. Toekomst? We zijn blij met het damesteam, toch het cement van de vereniging. Persoonlijk denk ik dat we voorlopig, net als honderd jaar geleden trouwens, wel twee senior-teams op de been kunnen blijven brengen. Al zal dat op termijn wel op de zaterdag zijn. Een tendens die niet meer te stoppen valt. Voor het echter zover is hopen we begin juni 2022 nog eens op gepaste wijze groots bij het jubileum stil te staan. Je weet het echter nooit, COVID-19 blijft zowel uit als thuis een lastig te kloppen tegenstander!”

Foto: Grenswachters Kampioenselftal 1952: staand: A. van Tilburg, P. van Gool, A. Govers, Th. Verkuijl, G. van de Velde, P. van den Bergh, C. de Noyer, J. Verkuijl. 

Gehurkt: R. Sluyts, Fr. van Beeck, Fl. Govers, M. Verkuijl, J. Hendrickx, H. van Put.