Komen mannen wel van Mars?

Mijn gezondheid is nogal kwakkelend te noemen. 

Eigenlijk sinds mijn puberteit dat ik een vrij vaste bezoeker ben van het ziekenhuis. Mijn vader was mijn trouwe begeleider in die ziekenhuismalaise. Als ik vroeger een operatie had ondergaan kreeg ik van mijn vader op weg naar huis altijd een Mars. Hij wees dan naar het handschoenenkastje en daarin lag mijn “beloning” voor alle pijn en ongemak die ik had moeten doorstaan. Dat was ‘ons’ momentje. In de auto naar huis. Ons pap en ik, in stilte. En ik die genoot van de heerlijke Mars, die altijd voortreffelijk smaakte na alle ellende. Dit verhaal vertelde ik ooit tegen mijn lief. Hoe dat intens moment een dierbare herinnering was geworden want mijn vader is inmiddels al bijna twintig jaar overleden. Afgelopen week had ik wederom een ingreep. Ik werd opgehaald door mijn lief. Voordat hij de auto startte wees hij mij naar het handschoenenkastje. Daarin lag een Mars, bijna pronkend op mij te wachten. Ik was even ontroerd. Smullend van de chocolade die alles verzachtte en in stilte, waande ik mij, ondanks alle pijn toch intens gelukkig. Soms maken verhalen meer indruk dan je denkt. Mannen komen niet altijd van Mars...