Column Ton Tielemans: Wereldverbeteraar

Vorige week was ik getuige van een amusant tafereel op een zonovergoten caféterras. 

Genietend van een 'bakkie koffie' nam twee tafeltjes verder een bijzondere man plaats. Ik schatte hem eind 40, begin 50, kleurig Hawaï-shirt aan, broek in de nek, foute sokken en meteen begon hij te lezen in een dik boek zonder plaatjes. Aan het tafeltje naast hem zaten twee zakentypes, strak in het pak en de stropdas. Op een gegeven moment krijgt een van die zakenboys een telefoontje en is een paar minuten aan het praten. Meteen na dat gesprek reageerde onze Hawaï-man: 'Ik heb heel uw gesprek kunnen volgen, daar heb ik helemaal geen belangstelling voor'. 'De stropdas' was te verbaasd om alert te reageren en mompelde: 'Sorry hoor meneer'. Naast het terras stopte intussen een bestelauto en de chauffeur sleepte met het zweet op zijn kop een bestelling naar binnen. Toen de chauffeur even later weer in wilde stappen, stevende 'broek in de nek' op hem af en zei: 'U moet voortaan uw motor afzetten als u ergens naar binnen gaat'. Even later ging schuin achter onze wereldverbeteraar een gezin met twee nogal luidruchtige kinderen zitten. Toen zo'n ventje van een jaar of zes links en rechts een praatje ging maken, zag ik de bui al hangen. Voordat het kind tegen de man met de verkeerde sokken wat had kunnen zeggen riep hij al naar de ouders: 'Wilt u uw kroost bij u houden'. De vader van het ventje riep z'n zoon welwillend terug. Bij de moeder van het kind kwamen echter een paar oerdriften los: 'Weet je wat jij moet doen gestoorde mafketel, ga op een onbewoond eiland de zandkorrels tellen'. Onze wereldverbeteraar schrok van dit verbale geweld en vroeg de serveerster om de rekening. Bij het afrekenen vertelde hij het 'afrekenmeisje' dat 'de melkpoeder geklonterd in zijn creamerverpakking zat'...

Ton Tielemans