“Duels met METO altijd sportief beladen”

WOENSDRECHT - Een voetballoopbaan van een slordige vijftien jaar kent vele hoogte- als ook dieptepunten. In totaal speelde linkspoot Robin Schipperijn 268 officiële wedstrijden voor WVV’67 1, waarin hij 68 maal scoorde. Onder het acceptabel aantal goals een karrenvracht aan strafschoppen. 

“Vele jaren was ik de vaste man vanaf de stip. Ik miste nooit of liever bijna nooit. Kan me nog de debuutwedstrijd van Bjorn Verbrugge herinneren. We kregen een penalty die hij wilde nemen. Ik wees hem als aanvoerder op de hiërarchie en eiste de bal op. Die ik vervolgens hard op de lat schoot”, lacht Robin Schipperijn. 

Met plezier denk hij terug aan zijn uitverkiezing tot Zilveren Voetballer van het Jaar in het seizoen 2016-2017, de promotie via de nacompetitie te Biervliet en een hattrick tegen rivaal METO. “Ook vergeet ik nooit het competitieduel waarin we voor het eerst in de historie uit bij METO wonnen. We bogen in 2015 door goals van Quirijn Schevenhoven en mijzelf een achterstand in een 1-2 zege om. De duels met METO waren sowieso altijd sportief beladen. Toch zeker door al die gasten die ooit in het roodwitblauw speelden en bij ons het plezier in het spelletje terugvonden. Decennia was WVV’67 de underdog en kleine broertje, een etiket dat inmiddels al enkele seizoenen behoorlijk is achterhaald.”

Voor Robin Schipperijn, die aanvankelijk als rechts als ook linksbuiten aantrad en later voornamelijk als aanvallende middenvelder furore maakte, vormen zijn blessures vanzelfsprekend enkele zwarte bladzijden in zijn WVV-boek. “En natuurlijk de degradatie in 2016 en het mislopen van de titel in een rechtstreeks kampioensduel met ODIO in 2013 zijn momenten waar ik liever niet aan herinnerd wordt.”

De routinier speelde met maar liefst 78 verschillende medespelers. Van eenmalig met Jimmy Smeijers tot ruim 250 wedstrijden samen met Quirijn Schevenhoven. Wie spraken voor hem het meest tot verbeelding? “Oei, drie stuks? Dan noem ik om verschillende redenen Matt Luijkx, Kevin van Loon en toch ook Stefan van de Velde. De slechtste? Nou, laten we het er op houden dan er enkele bij warebn die me niet hebben weten te overtuigen, haha.”

Elftallen vergelijken is een lastige opgave. “Het team met Symon van Velthoven, Bart Runderkamp, Joey van Hooijdonk deed niet onder voor het elftal wat er nu staat. De kracht van de huidige selectie is breedte en instelling. Zelfs als we 2-0 achterstaan blijft men knokken. De volgende generatie gaat het overnemen. Mooi om te zien hoe jonge mannen als Sam Langenberg, Rick Overbeeke, Kieran Pijnen en Kas van Zantvliet, die ik zelf nog in de JO15 onder de hoede had, nu steeds meer het verschil gaan maken. Maakt het terugtrekken ook iets makkelijker. Mochten ze overigens via de nacompetitie voor een sensatie zorgen en toch de Derde Klasse weten te halen, dan speel ik volgend jaar nog wel een potje mee hoor. Dat vinkje wil ik dan ook achter mijn naam hebben”, lacht bijna ex-voetballer Robin Schipperijn.