V.l.n.r. Nellie Moerkens (bestuurslid), Cor van de Korput (bestuurslid), Loes Kools (secretaris), Saskya de Keijzer (voorzitter) en Johan de Vos (penningmeester).
V.l.n.r. Nellie Moerkens (bestuurslid), Cor van de Korput (bestuurslid), Loes Kools (secretaris), Saskya de Keijzer (voorzitter) en Johan de Vos (penningmeester).

Stichting Emoties helpt graag

Algemeen

HOOGERHEIDE - Stichting Emoties helpt al zeven jaar mensen die lijden aan de ziekte kanker en woonachtig zijn in één van de dorpen binnen de gemeente Woensdrecht. Secretaris Cees van den Bussche heeft zijn functie als secretaris overgedragen aan Loes Kools.

Het doel van stichting Emoties is om een wens van kankerpatiënten uit de gemeente Woensdrecht uit te laten komen. "We zijn nog steeds bang dat de mensen zich schamen om ons aanbod te accepteren, het als bedelen aanvoelen, want er wordt nog te weinig gebruik van gemaakt. Het hoeft niet iemand te zijn die nog wordt behandeld voor kanker, het kan net zo goed iemand zijn waarbij de behandeling is afgerond. Deze mensen kunnen wel een steuntje in de rug gebruiken en dat willen wij geven door een persoonlijke wens te vervullen. Gelukkig hebben wij al 160 mensen een fijn cadeau kunnen aanbieden, variërend van bijvoorbeeld een weekendje weg met familie, een vrieskast, een iPad, een eettafel, boodschappen of een dagje naar de dierentuin of de Efteling."

Om in aanmerking te komen moet een kankerpatiënt worden voorgedragen, bijvoorbeeld via de website. "Wijzelf mogen niemand benaderen. Er moet wel vooraf toestemming worden gevraagd aan die betrokken persoon. Eén van ons neemt dan contact op met diegene waar het voor bedoeld is. Voor elke wens is een maximum bedrag beschikbaar en de naam van de betrokkene wordt nooit bekend gemaakt. Wij regelen verder niets, we geven alleen het bedrag voor de wens."

Stichting Emoties is afhankelijk van donaties. Stichting Comité Doorkomst Roparun Ossendrecht die dit jaar weer de heeft prijs heeft gewonnen is één van die sponsoren. Zij doneren altijd een behoorlijk bedrag van hun prijzengeld. Cor van de Korput vindt dan ook dat zij trots op zichzelf mogen zijn, want ondanks dat de publieke belangstelling terug loopt blijft de groep er keihard voor werken.