Door herdenken houden we het verleden in leven

LEPELSTRAAT – Begin dit jaar, de dag waarop het 65 jaar geleden is dat een groot deel van Zeeland en Brabant werd getroffen door de watersnoodramp, heeft de werkgroep herdenking Watersnood het plan opgevat te komen tot een passende herdenking in Lepelstraat.

Maarten van Eekelen (KBO en GBWP), René Ooms (Parochie), Bert Vos (Dorpsraad), Stan Kint (vrijwilliger) en Sjoerd van Loon (basisschool) trekken de kar in de organisatie met als doel jong en oud erbij te betrekken.

Op donderdag 1 februari is er om 10.30 uur een Herdenkingsdienst in de kerk met als voorganger vicaris Paul Verbeek, bijgestaan door Leny Robijn. Na de kerkdienst gaat men in processie naar het Watersnood Monument op de begraafplaats in Lepelstraat, waar een krans gelegd wordt en passende woorden gesproken worden door enkele vertegenwoordigers van de gemeenten. Genodigden voor deze herdenkingsdienst zijn betrokken partijen uit de samenleving. Natuurlijk zijn alle inwoners van het dorp welkom bij deze dienst en aansluitende kranslegging. De kinderen van de basisschool worden nauw betrokken bij deze dienst. Na de herdenking is er nog een kopje koffie met een broodje voor de aanwezigen en wordt de film over de Watersnood getoond.

Voor de realisatie van de herdenkingsbijeenkomst krijgt de werkgroep alle medewerking van de gemeente. Er was geld en steun nodig voor het plaatsen van vlaggenmasten en voor het schoonmaken van het monument. De gemeente hecht grote waarde aan het herdenken van die momenten waar lief en leed met elkaar gedeeld werd. De inzet van EHBO, Rode Kruis en de redders van toen moeten we nog steeds eren en waarderen.
 

Lesbrief

"Tien jaar geleden was er door de gemeente een lesbrief gemaakt voor de basisscholen. Die brief gaat wederom dienen voor een reeks lessen aan de kinderen van groep 5 tot en met 8 van basisschool De Wegwijzer. Zij maken daarbij een eigen werkstuk, waarin de gebeurtenissen van toen verwerken en daarmee de herdenking vorm geven. Door te herdenken houden we ook voor hen het verleden in leven", vertelt Maarten van Eekelen. Ook zal de film over de Watersnood worden gedraaid op 31 januari in de aula van de school. Maarten zal als ooggetuige vanuit zijn eigen ervaring de kinderen vertellen over wat er toen gebeurde en wat dat met de bewoners van het dorp en de polders heeft gedaan. "Het café op de Kladde was een van de hoge en nog droge plekken nabij de polder, daar waar het water bij sommige huizen tot aan de daken stond. Ik beleefde dit als kind. Er zijn steeds minder mensen die dit hebben meegemaakt en erover kunnen vertellen."

Ervaringen van toen ……..bij beelden van toen!

De volgende foto's werden ons aangereikt door René Ooms uit de Zonnekreekseweg en Bert Vos. Zij bieden de huidige generatie een beeld van de ramp en de aantasting van de veilige woonomgeving.

Jo de Kock van Tillo:

In 1953 was ik 23 jaar oud en woonde in het ouderlijk huis aan de Kladseweg. In onze tuin stond het water maar tot over de enkels. Mijn oudste zus Bet woonde toen met haar 5 kinderen in Nieuw-Vossemeer. Zij moesten voor het water vluchten en hebben maanden bij ons in huis gewoond.

Reacties op Facebook

Liesbeth Schetters:

Mijn moeders familie woonde in Nieuw-Vossemeer. Ik was toen nog maar een paar maanden. Ik heb later de verhalen gehoord van mijn moeder. Gelukkig geen slachtoffers binnen onze familie, wel het huis weg.

Cor Maas:

Ik heb de genie meegeholpen tussen Halsteren en Tholen. Ik herinner me nog de vele kadavers in de schuren en stallen. Veel mensen verdronken. Een maand later ben ik als vrijwilliger bij de marine in dienst gegaan als smaldeelbemanning.

Ad Peters:

Mijn opa en om a woonden toen in Oud- Vossemeer. De dijk bij Nieuw Vossemeer brak door en de paniek was erg groot toen mijn ouders merkte dat het ook heel Nieuw Vossemeer trok. Ik heb toen voor het eerst een helikopter gezien op plein 13.

Riet Knuit:

Als wij boven voor het raam gingen staan, konden we het hoge water zien. Mijn vader is gaan helpen, in de kerk waren vrijwilligers gevraagd. Ik herinner me nog de vele grot e voertuigen die langs kwamen in de richting van het Glymes.

Marie-José Nefs:

Nog heel vaak vertelt mijn moeder over het grote verlies in de familie Poulus. Mijn opa en oma waren nooit meer hetzelfde als voor deze ramp. Blijven herdenken voor alle nabestaanden en de jongere generatie is erg belangrijk.

Lenie Geers:

Vreselijk wat er in die tijd gebeurde in de familie Poulus. Corry was mijn klasgenootje. Ook Nelly Lanen zat bij mij in de klas. Ze bleef moederziel alleen achter.