Ossendrechtenaar Jan van Oosterbosch tussen zijn duiven.
Ossendrechtenaar Jan van Oosterbosch tussen zijn duiven. Foto: Dennis van Loenhout

“Dit maak je maar één keer mee!”

Algemeen

OSSENDRECHT – “Mijn hele leven staat op zijn kop. Iedereen wil me spreken. Ossendrecht staat in één keer op de kaart. Dit maak je maar één keer in je leven mee!” Duif 173 van Ossendrechtenaar Jan van Oosterbosch liet 34.213 andere duiven achter zich in de Dagfondvlucht vanuit het Franse Issoudun, en was daarmee met afstand de beste van Nederland. Van Oosterbosch is méér dan trots.

Glunderend staat Ossendrechtenaar Jan van Oosterbosch (77) tussen zijn duiven. Al zijn hele leven is hij actief in de duivensport. Hij houdt van de diertjes, het tijdverdrijf dat ze hem bieden en de spanning die de wedstrijden brengen. En hoewel hij al die tijd al hoopte eens een grote wedstrijd te winnen gebeurde het nooit. 

Energie

Aan Van Oosterbosch lag het niet. Hij doet alles voor zijn duiven. “Voor zo’n lange Dagfondvlucht als die uit Issoudun hebben ze veel energie nodig, want het is ruim 500 kilometer vliegen. Ik geef ze een mix van vloeibaar schapenvet, met tot gruis gemalen pinda’s en een blokje kaas erin. Het stinkt, ik snap niet dat ze het opeten, maar ze doen het er heel goed op!”

Zo goed dus, dat Duif 173 de 522 kilometer en 244 meter vanuit Issoudun als eerste aflegde. Van Oosterbosch zag ‘m landen en geloofde zijn ogen niet: “Het was zaterdag 3 juli, om 12.19 uur. Ik had ‘m pas ruim een half uur later verwacht, maar daar zat hij. Toen ik zijn komst meldde bij mijn duivenvereniging hoorde ik dat er nog geen andere meldingen waren en dat mijn duif de eerste was. Hij had een grote voorsprong op de andere duiven, en er deden er 34.214 mee! Dat is toch niet te geloven?”

Fokken

Duif 173 was op slag een beroemdheid in de duivenwereld. “Hij is verkocht”, zegt Van Oosterbosch. “Hij gaat naar China, waar hij zal worden ingezet om jonge, sterke duiven te fokken. Het deed wel even pijn om zo’n goede duif te zien vertrekken, maar het voelde niet veilig om ‘m in mijn hok te hebben. Stel dat criminelen weten wat hij gepresteerd heeft en waar hij zit, dan zie je ‘m nooit meer terug. Het is goed zo, volgend jaar waag ik weer een poging. Maar zo goed als deze overwinning wordt het vast niet meer. Mijn eerste duifjes kreeg ik lang geleden van mijn grootvader. Het zou mooi zijn als hij dit had kunnen zien.”