Droomparcours mogelijk door Huijbergse goodwill

HUIJBERGEN – Op geen enkele plek toont Huijbergen zijn schoonheid beter dan op het parcours van het NK Veldrijden. Huijbergenaar Jan Maas is de geestelijk vader van wat iedereen inmiddels "het mooiste parcours ter wereld" noemt. Met zijn 'sidekick' Jan van Gastel perfectioneerde hij de baan nog verder. Wat de twee Jannen betreft zou het allemaal niet mogelijk zijn zonder die typische Huijbergse goodwill.

Hij haalt zijn schouders eens op en zegt: "Rond 1999 zag ik de cross in Etten-Leur, een rondje rond een voetbalveld. Ik kende de bossen in Huijbergen op mijn duimpje, want ik fietste heel veel. En als je veel fietst, dan zie je wel eens een paadje. Het parcours had ik al in mijn hoofd zitten, ik had alleen nog een veldrit nodig. In 1999 organiseerden we met het Wielercomité onze eerste cross op dit parcours." En de rest is geschiedenis, met nog altijd een mooie toekomst. Die wordt onder andere vertegenwoordigd door Jan van Gastel (30), die in 2015 toetrad tot het Wielercomité en nu Jan Maas assisteert bij alles wat met het parcours te maken heeft. "Ik help al ruim 10 jaar mee, bij het uitzetten van de pitsstraat, bij het rijden op de tractor", zegt Van Gastel, "toen Ruud Broosus stopte met zijn werk binnen het Wielercomité vroeg hij me of ik zijn taken kon overnemen. Dat vond ik een mooi idee."

Samen ploeteren Jan en Jan de Nootjesberg op, voor een groot deel eigendom van Van Gastels ouders. "Ik ken elke vierkante centimeter op mijn duimpje", lacht Van Gastel. Samen bespreken ze de kleine wijzigingen die de KNWU voorstelde bij een laatste inspectie van het parcours. Bij de eerste opgang van de Nootjesberg moeten de twee Jannen een kleine 'shortcut' realiseren zodat de renners niet vier, maar slechts drie keer gedurende de ronde uit het zadel hoeven. Dat betekent dat er wat begroeiing, en zelfs een boom moet verdwijnen. "Geen probleem", zegt Van Gastel, "die boom is toch al een tijdje dood, ik zorg dat-ie weg is!"

Vier keer de fiets af is zelfs voor toprenners teveel, maar Jan Maas en Jan van Gastel geven zonder omhaal toe dat ze met hun parcours graag de grens opzoeken. "Het is toch mooi als ook Mathieu van der Poel hier van z'n fiets moet?", zeggen ze, "natuurlijk moeten we de 300 andere renners niet uit het oog verliezen, die moeten geen onredelijk zwaar parcours voorgeschoteld krijgen, maar we willen ook niet dat het een makkie is voor de toppers. Het kost soms wat denkwerk, zoals nu, maar hier in Huijbergen kan dat. Dat is niet alleen aan ons te danken, maar ook aan al die landeigenaren die toestaan dat wij hun grond gebruiken. Zonder de gunfactor van al die particulieren zou onze veldrit nooit kunnen doorgaan. Op grond van Staatsbosbeheer zou een cross nooit worden toegestaan, maar in Huijbergen kan het. En daardoor hebben we hier crossgeschiedenis geschreven zien worden."

In de 'achtertuin' van zijn ouders ziet Jan van Gastel dat de natuur elk jaar binnen no-time herstelt van de cross. Van bovenop de Nootjesberg wijst hij richting de Tiestenduin: "Nu we de pitsstraat hebben verplaatst en de Nootjesberg er een klim heeft bijgekregen kun je vanaf hier de renners over een groot deel van het parcours volgen. We hebben de cross zo nóg mooier gemaakt voor het publiek, en dit jaar is de toegang ook nog eens gratis! Dat zo'n evenement in ons dorp is, vind ik heel mooi, en het feit dat Huijbergen trots is op zijn cross doet ons allemaal goed. Heel Huijbergen is welkom, en zelfs wie niet van veldrijden houdt kan tijdens het NK genieten. Want op dit parcours kun je pas goed zien hoe mooi de bossen in ons dorpje zijn, en dat is ook mooi."

De twee Jannen verwachten een mooie strijd op hun parcours, en hopen dat iemand – misschien Lars van der Haar? – in staat is om het Mathieu van der Poel moeilijk te maken. Ze vertrouwen erop dat 'hun' parcours het verschil kan maken. "Van der Poel, maar ook Stybar, Meeusen, Pauwel, Van der Haar, je ziet in de bossen heel vaak renners trainen. Dat zegt iets over hoe serieus veldrijders dit parcours nemen", zegt Van Gastel, "de laatste weken heb ik vooral Brent Broosus hier veel zien trainen. Laten we hopen dat het hem helpt, hoe mooi zou het zijn als een Huijbergenaar hier mooie dingen kan doen!"