Slotakkoord klinkt voor Mitchell Elenbaas

OSSENDRECHT – ODIO-Groede. Op papier zo maar een wedstrijd in de slotfase van de Vierde Klasse A. In werkelijkheid misschien van historisch belang voor de voetbaltrots van Ossendrecht. Beide teams kunnen anno 2023-2024 niet terugkijken op hun allerbeste voetbaljaargang en verkeren in sportieve nood. Winst of verlies maakt mogelijk net dat ene verschil van regelrechte degradatie of toch nog een ontsnappingsroute naar lijfsbehoud. Daarnaast zou het duel het slotakkoord van een individueel imposant voetbaltijdperk kunnen betekenen. Mitchell Elenbaas stopt ermee!

Na Groede thuis wacht ODIO in mei nog een tweetal confrontaties. De duels met DSE en De Markiezaten gaan wegens afwezigheid aan de neus van de routinier voorbij. Diens teamgenoten hebben derhalve het lot van de hoofdmacht plus einde van de voetbalcarrière van ODIO’s topscorer aller tijden in de hand.

Mitchell Elenbaas (34 inmiddels) meldde zich als klein jochie bij de plaatselijke voetbalvereniging. Bij ODIO doorliep hij alle jeugdelftallen en werd vanuit de A-junioren door de toenmalige trainer Peter Deelen naar de selectie overgeheveld. Op 18 november 2007 maakte Mitchell Elenbaas zijn debuut in het eerste elftal. Uit bij NVS (3-0) kwam hij in de 65e minuut in het veld voor Ronald Withagen. Het jaar erop sloot hij definitief aan en is ondertussen ruim 300 wedstrijden en 189 goals verder.

Naar eigen zeggen beleefde hij zijn beste seizoenen in 2012-2013 en 2013-2014. “Het eerste jaar werden we onder Wim Blommerde kampioen door een overwinning in de allerlaatste wedstrijd uit bij directe concurrent WVV’67. Ondanks dat ik enkele wedstrijden miste scoorde ik toch dertig maal. Na de promotie deden we het opnieuw goed en vlogen er nog eens 28 doelpunten in”. Het kwam de topscorer in beide seizoenen op een Gouden Schoen te staan.

Zijn productie bleef ook buiten Ossendrecht niet onopgemerkt. Ondanks belangstelling vanuit binnen- als ook buitenland bleef Mitchell Elenbaas zijn team zeventien seizoenen trouw. “Achteraf heb ik er misschien niet uitgehaald wat er wel in zat. Ook had ik regelmatig met spierblessures te dealen. Hamstrings en ook een liesaandoening hield me anderhalf seizoen aan de kant. In die periode waarin ik m’n levensstijl als vertegenwoordiger in de bierhandel niet echt aanpaste en een paar kilo’s rijker werd. En waar ik tot op de dag van vandaag nog plezier van heb. Ik boette wat aan snelheid in en teer sindsdien op routine”, lacht de aspirant voetbal-pensionado.

Als absoluut hoogtepunt noemt Mitchell Elenbaas het kampioenschap in 2012-2013. “Dat seizoen klopte alles en in de kampioenswedstrijd maakte ik, notabene met de kop, de bevrijdende 0-2. We hadden een goed elftal met de twee beste voetballers waarmee ik heb gespeeld. Maikel van der Poel qua techniek en inzicht en Coen Michielsen die zich altijd wegcijferde en mij in staat stelde om te scoren.”

Na jaren met ODIO in de subtop van de Vierde klasse te hebben gebivakkeerd daar kijkt Mitchell Elenbaas in zijn nadagen ongewild het degradatiespook in de ogen. “Het zit dit seizoen ook niet echt mee. De competitie is er met een aantal voormalige derdeklassers niet zwakker op geworden. Daarnaast is gebleken dat we eigenlijk een net iets te smalle selectie hebben waardoor we het door blessures wegvallen van voor ons cruciale spelers als bijvoorbeeld Coen Corré en Raf Melsen niet hebben kunnen opvangen. Noodgedwongen moet je dan terugvallen op jeugdspelers en ook vanuit het derde elftal springen ze volop bij. Zijn we natuurlijk bij mee, maar we winnen er op dit moment niet de oorlog mee.”

Jordanië

Vakantie in mei, kwestie van slechte timing? “Zou je wel denken, het ligt echter iets genuanceerder. Na Zuid-Afrika eerder nodigden mijn schoonouders ons wederom uit om ze tijdens hun vakantie te vergezellen. De trip naar Jordanië stond echter voor de maand mei op het programma. En dan moet je een keuze maken”, knipoogt Mitchell Elenbaas.

Hoewel het gezelschap in de nacht voorafgaande aan de laatste competitiewedstrijd terugkomt acht Mitchelle Elenbaas de kans klein dat hij die dag nog in actie komt. De focus is volledig op een nacompetitie gericht. “Tegen Groede een goed resultaat wegzetten en daarna boven de streep blijven. Ik ga ervanuit dat we nog een kans krijgen om te handhaven. Zo niet, dan eindigt het zoals ik ooit begonnen ben, in de Vijfde Klasse. En hoewel je natuurlijk altijd voor het hoogst haalbare speelt zou het voor ODIO misschien niet eens zo heel slecht uitkomen om volgend jaar een niveau lager te spelen. Ik stop sowieso, evenals Albert van der Kooij heb ik begrepen. Daarnaast twijfelen nog enkele ervaren krachten over het verlengen van hun contracten. ODIO moet met de aanstormende jeugd opnieuw in opbouw.”

Mitchell Elenbaas heeft momenteel geen ambitie voor een doorstart in een van de lagere elftallen. Het zwarte gat vult hij op met nieuwe uitdagingen. “Misschien dat ik bij de 7x7 aansluit, op het grote veld zien ze me niet meer. Sinds kort tennis ik, hartstikke leuk. En ook wil ik ooit nog een marathon lopen.”

Broertje

Geen derby’s met METO en Grenswachters meer. Geen persoonlijke duels of openstaande rekeningen meer vereffenen. “Tuurlijk ga ik dat missen. Ontelbare malen nam ik het tegen bijvoorbeeld een technisch enorm bekwame Joris Koeleman van Grenswachters op, moest ik weer vol aan de bak tegen de fysieksterke en snelle Donovan de Weert van METO of loerde ik op mijn kans om mijn buurman Bram Konings in de goal bij METO te verschalken. Het tijdperk Elenbaas is bijna voorbij, tenminste gedeeltelijk. Broertje Damian is een veel betere voetballer dan ik ooit was. ODIO kan hier nog wel een paar jaar plezier van hebben”, besluit Mitchell Elenbaas.