Rokjesdag

21-05-2023

Voor het eerst ben ik verward. Althans ik vind het verwarrend. Deze rokjesdag is zo tegenstrijdig met mijn gevoel. Weermannen, twitteraars en Facebook-event roepen het allemaal: "Vandaag wordt het rokjesdag!" Maar kippenvel op mijn benen vertelt toch echt een ander verhaal. En dan is zo'n aankondiging niet oké. Zo is rokjesdag niet bedoeld door Martin Bril. Buiten zie ik gelijkgestemden. Geen enkele blote kuit, wel veel winterjassen. Het lijkt haast een protest. Dat is het misschien ook, want wij willen onze dag terug. Meer en meer is rokjesdag de afgelopen jaren een besluit van graag-kijkende mannen geworden. En dat is het niet. Het lentegevoel moet plots ontspruiten in mij als ik, en menig vrouw, ’s ochtends uit de douche komt, even het gordijn opzij schuift en denkt: "Zal ik?”  En dan neemt de overmoed de hand en trekken wij die rok aan. En dan ergens op kantoor, waar een man de slaap uit zijn ogen wrijft en lurkt aan een bakje koffie, daar gebeurt het. In een flits ziet hij het, als hij een blik vanaf zijn bureau naar buiten werpt. De blote kuit. Hij is overvallen, overdonderd en blij verrast. Want hij heeft het niet bedacht, niet besloten dat het vandaag was. Rokjesdag overkomt je. Dat is de schoonheid.