Hondenweer
AlgemeenMijn hond staart mij aan. Ik weet waarom: hij wil uitgelaten worden maar buiten is het koud, sneeuw ligt op de loer en ik op snowboots en een hond is geen succes.
“Ja”, hoor ik mezelf zeggen, “we gaan zo naar buiten.” Ik heb daar natuurlijk absoluut geen zin in. Wanhopig met mijn winterjas aan en op zulke momenten in mijn ene hand balancerend tegen de trekkracht van mijn hond. Poep opruimen met een plastic zakje in mijn andere hand. Kortom een kansloze missie. Ik vrees dat het vandaag wederom een kort uitje wordt. Je hoeft natuurlijk geen medelijden te hebben met mijn hond. Hij heeft een relaxt leven, hij is bijna nooit alleen. En heel belangrijk, ik hou ontzettend veel van hem! Dus tja, hij heeft niet veel te klagen en toch kijkt hij vaak mij moedeloos en bijna triest aan als er niet op tijd met hem gewandeld wordt. Ik geef het maar op en kan zijn trieste blik niet weerstaan. Weg zijn we, het hondenweer trotserend maar daar heeft een mens tenslotte een hond voor. De frisse lucht opsnuivend met de kou in mijn gezicht maar een onbetaalbare dankbare blik van mijn hond. Daar doe ik het dan voor!