Mijlpaal voor teamspeler Quirijn Schevenhoven (WVV’67)

11-02-2023 Algemeen

WOENSDRECHT – Wie als beginnend voetballer de ambitie heeft om ooit in een eregalerij te worden opgenomen heeft in het groenzwarte shirt van WVV’67 statistisch de meeste kans. Geen andere vereniging leverde deze eeuw meer spelers die de kaap van 250 officiële wedstrijden rondde dan WVV’67. Verdediger Jurgen Adriaansen (411) is recordhouder, achter hem prijkt een negental met 300 plus duels op naam. Vervolgens noteert men nogmaals een vijftal jubilarissen met hoogstens vijftig wedstrijden minder. Vorig seizoen tikte Robin Schipperijn het bijzondere aantal aan. Onlangs volgde generatiegenoot Quirijn Schevenhoven diens voorbeeld!

Toenmalig trainer Peter Deelen schatte de klasse van een jonge Quirijn Schevenhoven op waarde in en liet hem op 2 oktober 2011 thuis tegen Renesse debuteren. “Ik was 15 jaar en had wel eens met de senioren meegedaan maar nog nooit bij het eerste getraind of gespeeld. Ik zat samen met Merijn van Loenen op de bank, die twee keer zo oud was. Met nog een kwartiertje te spelen mocht ik bij een 5-1 voorsprong erin voor Lars Linders. Ik loerde op een kansje maar scoorde niet meer. Mijn eerste doelpunt maakte ik een week of vier later. Ik mocht weer mee als reserve in het duel uit bij Moerstraten. We maakten nog kans op een periodetitel doch stonden tien minuten voor tijd met 2-1 achter. Hoewel er toch spelers naast me zaten die vast tot het team behoorden, werd ik ingebracht en kon even later de gelijkmaker binnenkoppen”, aldus Quirijn ‘Kiwi’ Schevenhoven.

Topscorer

In het seizoen 2013-2014 was Quirijn Schevenheven opnieuw een handvol keer invaller. De titel ging in de allerlaatste wedstrijd thuis tegen ODIO aan de neus voorbij. De grootste teleurstelling? “Nee want desondanks promoveerden we toch. Grootse deceptie vormde toch de degradatie onder Hans Vos, twee jaar later.” In de kelder van het amateurvoetbal onderscheidde de spits zich en werd tot vice-voetballer van het jaar en pakte met 33 doelpunten goud als topscorer. “Ik was het eindpunt van bijna iedere aanval, nagenoeg alles wat ik aanraakte vloog erin en promoveerden opnieuw naar de Vierde Klasse.

Centrum

Ook in de plannen van Gerard Lazarom vertolkte Quirijn Schevenhoven vier seizoenen een belangrijke doch iets veranderende rol. Hoewel hij als aanvaller een enorme staat van dienst bij elkaar geschoten had haalde Lazarom hem toch enkele linies naar achteren. “Naast Matt Luijkx wisselde het nogal in het centrale duo. Als trainer wilde stabiliteit en posteerde Quirijn in het centrum. Een positie die hem van nature minder ligt maar toch in het teambelang met verve vervulde.” 

“Matt en ik vullen elkaar goed aan en met standaardsituaties gaan we om de beurt mee naar voor, verder neem ik nog steeds de strafschoppen. Dus ik pik af en toe een goaltje mee”, aldus de tot verdediger omgeschoolde aanvaller zelf. Uit bij Sprundel sprong de teller op 250 duels. “Misschien niet het mooiste affiche maar als je hem daar weet te winnen, is dat toch wel prettig”, knipoogt jubilaris Quirijn Schevenhoven.