“Ik had het voor geen goud willen missen!”

13-10-2022 Algemeen

OSSENDRECHT – Voor wie de laatste aflevering van I Can See Your Voice op RTL 4 heeft gezien en zich afvraagt: “Was ze het echt?” Ja, ze was het echt: de Ossendrechtse Alessandra Maas overwon zichzelf en schitterde in het tv-programma: “Na corona zocht ik iets om me op te krikken, een positieve vibe. Die heb ik gevonden!”

“Wie mij kent weet dat ik een beetje gek ben”, lacht de 29-jarige Ossendrechtse Alessandra Maas. Ze werkt als zwemjuf in het Laco-zwembad in Hoogerheide, maar sinds 5 oktober mag ze zich ook een klein beetje tv-ster noemen. Op die dag schitterde ze in het RTL4-programma I Can See Your Voice. In dat programma moeten kandidaten een panel van bekende Nederlanders laten geloven dat ze kunnen zingen, maar een aantal kandidaten kan dat dus juist helemaal niet. In elke ronde worden kandidaten weggestemd, tot er nog één overblijft. Die zingt aan het einde van de show een duet met een bekende gastartiest, waarna zijn of haar zangtalent – of het gebrek daaraan – duidelijk wordt.

Impulsief

Zingen, dat kan Alessandra dus absoluut niet, geeft ze ruiterlijk toe. Nadat ze een aankondiging op tv zag waarin het programma mensen vroeg om zich op te geven waagde Alessandra - volledig impulsief - de stap. “Dat was twee jaar geleden, nog tijdens de coronaperiode”, zegt ze, “ik heb me opgegeven, maar ik dacht dat ik nooit zou worden terug gebeld.”

Toch kreeg ik een half jaar later een appje, met een uitnodiging om auditie te doen. Ja, dan moet je wel. Maar geloof me als ik zeg dat ik me heel vaak heb afgevraagd waarom dit ook alweer zo’n goed idee was.” Alessandra’s zangtalent bleek tijdens de auditie afwezig genoeg om te mogen deelnemen aan het programma. De opnames waren op 21 en 22 juni van dit jaar. Voor Alessandra was het in allerlei opzichten een onvergetelijke dag.

“In de uitzending ben ik ‘de badjuf’ en treed ik dus op in badpak. Presentator Carlo Boszhard wilde me al bij de intro van het programma naast zich hebben, dus ik ging letterlijk en figuurlijk meteen in het diepe”, zucht Alessandra. “Mijn moeder en vriendinnen zouden naar de studio komen, maar waren verlaat, dus ik kon ze niet meteen vinden op de tribune. Ondertussen stond ik in de eerste ronde met knikkende knieën te playbacken, en mezelf te vertellen dat ik moest blijven ademen. In het panel hadden Fred van Leer en Emma Heesters al snel geraden dat ik niet kon zingen, maar ik heb het toch tot de vierde ronde volgehouden. Daarin moest ik zelf zingen. Zo vals als een kraai natuurlijk, volgens mij heb ik iedereen aan het lachen gemaakt.”

Als Alessandra haar ervaringen opsomt klinkt het niet echt leuk, maar toch zegt ze dat het tegendeel waar is: “Ja, ik heb mezelf regelmatig moeten overwinnen en nee, ik weet nog steeds niet wat me ertoe gezet heeft om dit te doen. Maar ik weet wel dat het onvergetelijk was. Ik heb mijn grenzen verlegd, ik heb dat mooie moment kunnen delen met mijn vriendinnen en mijn moeder, ik heb mensen aan het lachen gemaakt en ik heb er heel wat zelfvertrouwen bijgeleerd. Mezelf opgeven voor dit programma was een impuls, omdat ik de coronatijd best zwaar vond en op zoek was naar een positieve vibe, iets om mezelf op te krikken. Het was eens maar nooit meer, maar ik had het voor geen goud willen missen!”