Pinautomaat uit den boze
OSSENDRECHT – Voetballers staan in de schijnwerpers. Ze vormen vaak het visitekaartje van de vereniging. De vele vrijwilligers vormen echter de spreekwoordelijke smeerolie waar een club jaar in jaar uit op draait. Bij ODIO is het zeker niet anders. Terreinknecht Sjors de Vos sprak decennia terug al tot verbeelding. In diens schaduw vertolkten tal betrokken verenigingsmensen diverse neventaken. Sponsoring, accommodatie, kantine, schoonmaak zijn dikwijls onderschatte activiteiten. Echter van onschatbare waarde voor het voortbestaan van de club. Inmiddels dragen ook Adrie ‘Lotto’ en Isa Jansen een half ODIO-leven hun steentje bij!
Adrie Jansen (73) stond bekend als steun en toeverlaat van zijn kameraad en wielertopper in wording Leon Schrauwen. Naast de begeleiding van de door een ongeval veel te vroeg omgekomen renner was hij ook met regelmaat bij ODIO langs de lijn te vinden. “Ik trapte af en toe tegen een bal, ik ben echter nooit actief lid van ODIO geworden. Wel ging ik dikwijls kijken. Derby’s tegen METO op OLV ter Duinen staan me nog bij. Eind jaren zeventig bezocht ik de wedstrijden waarin mij zwager Toon van Dijke keepte. Sjef de Vos was nog voorzitter, Willy Wesenbeek wedstrijdsecretaris. Hij vroeg me of ik niet eens wilde helpen om met de lotjes langs het veld te gaan. Van het een kwam het ander!”.
Boodschappen
Samen met echtgenote Isa Jansen-van Dijke (71) ontfermt hij zich sindsdien over de lotenverkoop tijdens de thuiswedstrijden van ODIO. Berekening leert dat er een slordige 500 duels op de teller moeten staan. “Aanvankelijk gingen we rond het veld doch hier kregen we te veel commentaar. Mensen hadden net die voorzet of overtreding niet gezien. Al snel kregen we een eigen onderkomen bij de entree aan de oude hoofdingang aan de Dokterstraat. Daarna zijn we verhuisd naar ingang aan de Trambaan, alwaar we nu ongeveer dertig jaar staan.”
Het recept is simpel maar doeltreffend. Bij aankomst op Sportpark De Heiloop wordt men door Adrie en Isa Jansen welkom geheten. Vervolgens heeft men de mogelijkheid om vrijblijvend een of meer lotjes te kopen. In de rust trekt een willekeurige bezoeker drie briefjes welke recht geven op één van de drie boodschappentassen. “Vroeger sprong de inmiddels overleden Kees Kools dikwijls bij. Tegenwoordig vragen we alleen tijdens de derby’s om assistentie. De boodschappentassen regelen we altijd zelf. We kopen lokaal in of vullen ze met giften van plaatselijke ondernemers. Het is altijd zo geweest. Of toch bijna altijd.
Clubkas
Een seizoen meende een voorzitter, die we met meneer moesten aanspreken, dat we geen toegevoegde waarde voor de club waren. Uiteindelijk was hij zelf zo gevlogen en werd onze stek in ere hersteld. We gaan door zolang onze gezondheid het toelaat. ODIO is een deel van ons leven. We zijn onder de mensen, hebben een praatje en doneren nog wat in de clubkas ook. Mits men met cash blijft betalen, we gaan niet aan de pinautomaat!”, lacht Adrie Jansen.