Afscheid 'markante lieve man'
HOOGERHEIDE - Wat wethouder Lars van der Beek voelt na het plotseling overlijden van Vic Huijgens, voelt ook wethouder Hans de Waal, die in 2014 de wethouderspost overnam die Vic Huijgens gedurende twee periodes bekleedde.
"Vic kende iedereen, en iedereen kende hem. Hij was enorm extrovert en zocht altijd naar ontmoetingen. Zo wist hij ten tijde van de gemeentelijke herindeling de plaatselijke partijen van alle kernen aan elkaar te binden en verbonden te houden. De gesprekken duurden soms nachtenlang, maar we gingen nooit naar huis voordat we met elkaar in goede harmonie een biertje hadden gedronken.” De Waal werd begin jaren '80 door Vic Huijgens betrokken bij de lokale politiek. Die herinnering laat De Waal weer lachen: "Er viel een foldertje van Vic's politieke partij in mijn brievenbus. Vol spelfouten, die ik met een rode pen heb gecorrigeerd. 33 fouten, een 0, schreef ik erbij. Bij de volgende verkiezingen klopte Vic bij me aan: ik moest het verkiezingsprogramma dan zelf maar schrijven. Sindsdien zitten we samen in de politiek. Ik heb veel van Vic geleerd. Vooral dat ik de dingen eerst goed moest uitleggen zodat mensen ze zouden begrijpen. "Maak je niet zo druk, De Waal”, zei hij dan. Dat valt nu even niet mee. Het leven gaat door, maar dat Vic voor de komende gemeenteraadsverkiezingen geen ABZ-posters zal plakken valt me zwaar.”
Wielersport
Vic Huijgens was meer dan de politicus. Hij was ook een hartstochtelijk liefhebber van de wielersport. De wielerzusjes Demi en Thalita de Jong hadden een speciaal plekje in zijn hart. De avond voor zijn overlijden woonde hij nog een vergadering van de Supportersclub van Thalita en Demi bij, waarvan hij voorzitter was. "Als ik iemand met een paars supporterspetje zag, dan wist ik dat het Vic was”, zegt Thalita de Jong. "Hij had een gouden hart. Als ik bij hem langskwam mocht ik nooit weg voor ik wat gegeten en gedronken had. Eind juli zijn we samen mosselen gaan eten in Philippine. We hebben hem om half 1 's nachts thuis afgezet, en we hebben alleen maar gelachen. Zijn buurvrouw zei later nog dat ze had gehoord hoe gezellig we het hadden. Toen ik begin deze maand de Grote Prijs Beerens in België won belde Vic me meteen om me te feliciteren. Hij zei dat hij het me zo gunde na mijn blessures en dat hij zeker wist dat ik terug aan de top zou komen. Het is zo jammer dat hij dat niet meer kan zien, maar zo mooi dat hij er altijd voor ons was.”