“Te hard knuffelen met oma”
OSSENDRECHT – De relatie tussen grootouders en kleinkinderen is bijzonder en wordt van beide kanten levenslang gekoesterd. Waarom een kleindochter zoveel van haar oma houdt, en hoezeer een oma kan genieten van haar kleinkind vertellen Jo van Loon en Karina Verdult uit Ossendrecht.
De Ossendrechtse Karina Verdult is 34, moeder van Saar (3) en Siem (6) en heeft het razend druk met haar jonge gezin. Maar voor haar oma, Jo van Loon (81) heeft ze altijd tijd. “Waar ik aan denk als ik aan oma denk?” zegt Karina, “aan nét iets te hard knuffelen! We knuffelen veel, al sinds ik klein ben, en mijn oma knuffelde altijd nét iets te hard. Maar toch was het fijn. Ik merk nu dat ik dat met mijn kinderen ook doe. Dat heb ik van mijn oma geleerd!”
Jo is de jongste uit een gezin van 10 kinderen. Van jongs af aan is ze gewend aan een “grote hoop”. Zelf kreeg ze vijf kinderen met haar echtgenoot Piet Koolen, die vijf jaar geleden overleed. Die vijf kinderen schonken Jo acht kleinkinderen, die op hun beurt nog eens voor acht achterkleinkinderen zorgden. “Ik ben trots op mijn grote hoop. Met al mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen heb ik een bijzonder goede relatie. De aantrekkingskracht tussen Karina en mij is altijd al heel groot geweest. Ons Keeke was altijd al heel afhankelijk.” Karina hoort het aan en lacht: “Kroelen met oma was altijd al anders dan met anderen.”
Door het coronavirus moesten Karina en Jo elkaar het afgelopen jaar meer missen dan ze lief was. Het roept onmiddellijk emotie op bij Karina, die zegt: “In mijn gezin is het heel druk, ik heb altijd iemand om me heen. Maar mijn oma heeft die drukte niet, ik was heel bang dat ze alleen zou zijn, en ik mis haar. Gelukkig heeft ze Piet, die houdt haar gezelschap, dat is een heel fijn idee.” Piet is Piet Belde (82). Jo en hij kennen elkaar al jaren, want Piet is een neef van haar overleden echtgenoot. Na diens dood vonden de twee elkaar. “Piet hoort erbij”, zegt Karina.
Gevaar op eenzaamheid is er voor Jo sowieso nooit echt geweest, want zoals Karina ook weet is haar oma niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten. Want Jo leerde Karina nog een belangrijke les: de waarde van vrolijkheid. “Oma is altijd vrolijk. Dat helpt, als je blij en gelukkig bent worden ook de moeilijke dingen in het leven makkelijker”, zegt Karina, “dat zag ik toen mijn opa stierf. Mijn oma had veel verdriet, maar ze ging niet bij de pakken neerzitten. Ze ging dingen doen, naar de Zonnebloem, naar de bingo waar ze Piet tegen het lijf liep. Ze loopt veel, ondanks dat ze problemen met haar oog heeft wil ze ook weer gaan fietsen. Oma blijft continu bezig, en ziet altijd mogelijkheden. Laatst vertelde ze me dat ze een appel en een tablet had gekocht. Ik snapte er helemaal niks van, en toen kreeg ik ineens een Whatsappje van haar. Bleek mijn ouwe oma een tablet van Apple te hebben gekocht. Dat ze zulke dingen op haar leeftijd gewoon doet, dat vind ik cool.”
Nu haar oma gevaccineerd is tegen corona willen Jo en Karin elkaar weer veel vaker zien en, net als vroeger, veel knuffelen. “Want”, zegt Jo, “dat dat niet mocht, dat was ik zo zoetjes aan wel beu.”
"Een appel en een tablet, cool"