De sportschool
De sportscholen zijn weer open... Corona was voor mij een mooi excuus. Ik ben namelijk zo'n type die de sportschool spekt, maar er nooit naar toe gaat. Zodra het nieuws bekend werd van de opening ging ik eindelijk eens opzeggen. Na wat moed te hebben verzameld, stapte ik binnen. Vastberaden om mijzelf te verlossen van de contributie. Een superstrakke meneer achter de toonbank keek mij vol ongeloof aan. "Maar Ankie, hoe kun je stoppen? Sport is zo belangrijk voor lichaam en geest!" Ja, dat is inderdaad zo, dus stamelde ik wat over dat ik al veel ging wandelen met de hond. Hij schudde met zijn hoofd en mompelde nog iets als: "Nog zo'n opgever". Toen alle paperassen waren ingevuld en ik dacht bijna klaar te zijn, kwam er een Brad Pitt lookalike aanlopen. Deze Brad keek mij aan en was ik verloren. Hij vertelde vol enthousiasme over een nieuwe boksles. Een keer per week en Brad als trainer. En daar ging ik. Achter Brad aan om de bokszaal te bekijken. Voordat ik het wist, zette ik mijn handtekening onder een formuliertje waarop stond dat ik elke vrijdag zou komen boksen. Totaal beduusd verliet ik de sportschool. Verdorie, weer niet gelukt!