Laat Kees maar tekenen
HALSTEREN – Al zijn hele leven doet Halsternaar Kees Mulders niks liever dan tekenen. Om op de voorgrond te treden is hij veel te bescheiden, maar voor één keer maakt hij een uitzondering, omdat zijn werk op social media zoveel leuke reacties uitlokt. Kees zegt: “Laat mij maar tekenen.”
Onlangs wist een vriend Kees Mulders (56) zover te krijgen eens wat tekeningen op social media te posten. Meteen stroomden de reacties binnen: de tekeningen van huisdieren die hij had gemaakt raakten bij veel mensen een gevoelige snaar. Kees blijft bescheiden, maar is blij verrast met zoveel positieve reacties op zijn tekentalent. Hij tekent niet voor de reacties, maar vooral voor zichzelf: “Als ik teken, dan ben ik weg van alles. Thuis teken ik op een plek waar ik me helemaal op mijn gemak voel. Als ik daar ga zitten, met een bakske koffie naast me, dan ben ik maar eens weg.”
Favoriete onderwerpen heeft Kees niet. Hij tekent alles wat hij in zijn hoofd heeft: van huisdieren tot portretten, en van carnavalswagens tot grote muurschilderingen. Het begon al toen hij als klein jochie op de Hadrianusschool zat. "Op mijn rapporten stond altijd dat ik gauw afgeleid was”, lacht hij. "Als ik buiten een vogel zag, dan was ik al vertrokken. Mijn schriften tekende ik helemaal vol, maar wat de meester zei hoorde ik lang niet altijd. Zo is het eigenlijk altijd gebleven: ik heb mijn papieren gehaald in het schildersvak en ben bij Fokker gaan werken om de emblemen op de kielvlakken van vliegtuigen te schilderen. Sinds twee maanden heb ik geen werk meer. Nu ben ik thuis, en heb ik meer tijd om te tekenen. Het mooiste zou zijn als ik daar mijn werk van kon maken. Grafisch ontwerper lijkt me een erg mooi vak.”
Kees toont een portret dat hij tekende van zijn grootouders. Hij zegt: "Daar ben ik heel trots op, want er bestaat geen foto waar zij samen op staan. En onlangs heb ik ook de beroemde Halsterse marathonloper Janus van der Zande getekend. Van hem bestaan ook niet veel foto's. Ik vind alles leuk om mee te werken: potlood, aquarel, verf, het maakt mij niet uit. Toen ik nog ontwerpen maakte voor bouwclubs als 't Vagevuur en Meulenzicht heb ik negen eerste prijzen gewonnen. En onlangs tekende ik voor iemand een portret van haar hond. Daar was ze enorm blij mee, dus dat geeft me wel voldoening. In opdracht werken doe ik altijd graag. Maar al die aandacht? Da's niks voor mij. Laat mij gewoon maar tekenen.”