Ook topscorers maken dubbele pas op de plaats
Rendez-vous met kwartet WVV’67-goud
WOENSDRECHT - COVID-19 trekt wereldwijd een zware wissel. Voor het tweede opeenvolgende jaar blijft qua voetbal alles bij het oude. Geen kampioen, geen promovendi, geen degradanten. In het kielzog maakt de Woensdrechtse de uitverkiezing tot respectievelijk Voetballer en Topscorer van het Jaar eveneens een dubbel pas op de plaats. Met weemoed terug in de tijd met een kwartet Golden WVV-boys!
Sinds de invoering van het prestigieuze topscorersklassement nam Vivoo maar liefst elf gouden schoenen voor haar rekening. WVV’67 volgt met een handvol op een bescheiden tweede stek. Het groenzwarte collectief schoot met name eind vorige eeuw veelvuldig met scherp. Dit millennium begroette slechts een paar scherpschutters goud.
Getuigen
Edwin van den Bergh (51) nam medio jaren negentig als eerste de honneurs namens WVV’67 waar. In het seizoen 1993-1994 fungeerde hij reeds al succesvol eindstation van menig Woensdrechtse aanval. Zijn productie bereikte een bronzen status. Het jaar erop was het met 21 goals wel onovertroffen raak. “WVV’67 had een goed elftal. Naast ervaren spelers braken in die dagen jongens als Jurgen Adriaansen, Tim Sleegers en Ralf Houba door. Peter van der Poel kwam van MOC. Van de gebroeders Hans en Denny de Nooijer kwamen van zijkanten panklare voorzetten waarna scoren een makkie was. Ook het volgende seizoen reikte ik uiteindelijk nog tot het zilver. Het zou mijn laatste wapenfeit blijken te zijn. Niet lang daarna scheurde ik mijn kruisband. Ik heb na een langdurig herstel onder Van Gulik nog een rentree gemaakt doch het werd me vrij snel duidelijk, het was einde oefening. De laatste jaren kom ik weinig meer op De Fortuin. Als supporter van Feijenoord volg ik normaal gesproken de club uit en thuis. Ik blijf op zondag via de live-app echter wel op de hoogte van de verrichtingen de West-Brabantse clubs. Mijn drie schoenen? Staan boven op de kast, als stille getuigen van een mooie tijd!”
Eigenzinnig
Teamgenoot Peter Adriaansen (49) nam in de daaropvolgende seizoenen eigenzinnig de rol van Van den Bergh met verve over. Zowel in 1996-1997 als ook in 1998-1999 werd hij op grond van 18 doelpunten gehuldigd als topscorer van de Gemeente Woensdrecht. “Wat ik van mijn tijd in WVV 1 vooral herinner is dat de Derde Helft altijd gezellig was. Mijn eerste goal maakte ik op 15-jarige leeftijd uit bij Klundert. Daarna ben ik naar de Agrarische Hogeschool gegaan en heb nog even bij FC Den Bosch getraind. Werd geen succes, ben toen in WVV 3 gaan spelen. Na mijn studie kon ik weer volop trainen en speelde weer in de hoofdmacht. Ondanks dat ik rechts ben liep ik linksbuiten. Mijn broer Arjan op rechts en Ed van den Bergh in de spits.”
De tweevoudig topscorer graaft in zijn geheugen en memoreert naast zijn vele doelpunten met een glimlach anekdotes als uitstapjes naar Antwerpen en het in de WVV-clubkleuren schilderen van een METO-doel. “Ook haalden we met Rolf, Jurgen, Corné, Arjan en ik als Adriaansen-clan de krant en vormde DEVO-uit met de DJ ter plaatse een op voorhand zware wedstrijd.” Zijn gouden status reikte tot ver over de groenzwarte grenzen. Diverse clubs toonden interesse. “Ooit had ik een afspraak met Dosko. Zonder wat van me te laten horen ben ik niet eens naar Bergen op Zoom gereden. Ook heb ik ooit op een donderdagavond met Gerben van Zunderd en mijn broer Arjan bij Fons Jansen, toen directeur bij Konings Staal, gezeten. Zijn broer en METO-voorzitter Frans Jansen was daar ook bij. Hoewel er een mooi aanbod op tafel lag, keken we elkaar op de weg terug aan: ‘Moeten we toch maar niet doen’. Uiteindelijk ben ik volgens mij na de promotie in 1999 gestopt. Vrij vroeg inderdaad, maar ik woonde inmiddels in Ossendrecht en iedere keer op en neer, zag ik niet zitten. Heb nog een jaartje in een vriendenteam bij ODIO gespeeld alvorens ik definitief afscheid nam. Sinds twee jaar kom ik echter weer regelmatig bij WVV’67. Zoon Niels (16) speelt er en maakte reeds zijn debuut in het eerste. Leuk om weer met sommige gasten, waar ik vroeger mee speelde, langs de zijn te staan. De cirkel is rond”, aldus Peter Adriaansen.
Fraude
Na een stilte van dertien seizoenen vulde Kevin van Loon (36) de stilte. Onder coach Peter Deelen veranderde in 2011-2012 alles wat hij als aanvallende middenvelder aanraakte in goud. Eerder reikte hij al eens tot een bronzen schoen. “Had er in dienst van Vivoo nog eentje meer moeten zijn. Er is ooit qua doelpuntenmakers fraude gepleegd waardoor ik schoentje heb gemist, maar dit terzijde. In 2011-2012 beleefde ik wellicht mijn beste seizoen ooit. In een goed elftal waarmee we een jaar nadien promoveerden”, vertelt Kevin van Loon. In zijn gouden jaar met 26 treffers schopte hij het eveneens tot vice-voetballer van het jaar. En herstelde hiermee het evenwicht in familie. Drie seizoenen eerder immers werd broertje Dennis al eens gouden voetballer en zilveren topscorer! Naast de 301 wedstrijden voor WVV’67 speelde hij nog twee seizoenen voor Vivoo 1. Een vereniging waar de inmiddels Huijbergenaar nog steeds voor het Vierde elftal uitkomt. “Lekker beetje ballen zolang het nog kan. Van mij mag het eigenlijk weer wel eens beginnen!”
Druk
Quirijn Schevenhoven (25) is op grond van 33 goals vooralsnog de laatste topscorer in Woensdrechtse dienst. De aanstaande master in science in de econometrie had voor het seizoen 2016-2017 nog twijfels. “Een paar routiniers waren gestopt, vanuit METO kwamen Matt Luijkx, Max van Elzakker en Sander de Nijs. Dat seizoen begon het toch geleidelijk aan te lopen en we misten de titel op een haar na. We promoveerden uiteindelijk via de nacompetitie. Trainer Hans Vos had me noodgedwongen vanuit de achterhoede in de spits gezet, wat heel goed uitpakte. Maar ook behoorlijk wat druk opleverde. Ik kan me herinneren dat ik met Dimitri Ceuppens (Vivoo) nek-aan-nek ging. Als we dan eens wonnen en ik had niet gescoord, dan baalde ik. Nu speel ik samen met Matt in het centrum van achteren. Hier kom ik veel meer aan voetballen toe, sta niet meer met de rug naar het doel van de tegenstander. Ik besef me nu dat ik me hierdoor wel een nieuwe topscorerstitel door de neus boor”, besluit Quirijn Schevenhoven lachend.
Foto's:
Edwin van den Bergh, goud in 1994-1995
Peter Adriaansen(rechts) geflankeerd door een nog jonge Martijn van den Berg, 1998-1999
Kevin van Loon, goud en zilver in 2011-2012
Quirijn Schevenhoven, 33x goals in 2016-2017
