Afbeelding
Foto:

Het Wonder van Oud-Gastel

PUTTE - Covid-19 blijkt een moeilijk te bestrijden tegenstander. En het heeft er alle schijn van dat daardoor ook het voetbaljaar als een nachtkaars uitgaat. Hopelijk biedt het aangekondigde vaccin enige verlichting en nieuwe mogelijkheden. Tot die tijd dromen we af en toe wat weg… ditmaal tot in het Pinsterweekend van 1988. Terug naar het Wonder van Oud-Gastel!


METO stond onlangs op gepaste wijze stil bij haar 80-jarig bestaan. Volgend jaar schrijven achtereenvolgens Vivoo (75) en ODIO (90) historie. In Putte spant echter Grenswachters de kroon en maakt men zich op voor een bijzonder eeuwfeest. Vele anekdotes en hoogte- en dieptepunten sieren inmiddels de clubgeschiedenis. Sommige vervallen tot stoffige voetnoten, andere worden geplaatst in de categorie mirakels.


Degradatie

Grenswachters beschikt in het seizoen 1987-1988 over een goede selectie. Toch blijven de resultaten achter wat trainer Piet Landa rond de winterstop de kop kost. Als verlosser wordt Rinus Mathijssen aangetrokken. De titel in de Vierde klasse G gaat naar Steenbergen, dat METO nipt voor weet te blijven. Derde eindigt De Schutters met 23 punten. Op slechts drie (!) punten daarachter finishen Grenswachters en Oudemolen respectievelijk als tiende en elfde. In een onderling duel mogen zij gaan uitmaken wie er naast het reeds gedegradeerde Kruisland afzakt naar het afdelingsvoetbal.

Het Wonder van Oud-Gastel?! “Tja, de beslissingswedstrijd op neutraal terrein. Een wedstrijd met alles erop en eraan. Ik was 18 jaar en speelde al enkele seizoenen mee. De specifieke details weet ik niet precies meer maar het staat me nog wel bij dat mijn vader op de bank zat, we vlak voor tijd nog achterstonden en toch de stand ombogen. Bij Oudemolen liepen ze al met champagne en bloemen rond! Zuur natuurlijk. Te meer daar we eerder dat seizoen, als ik me niet vergis, ook al in de laatste minuut 1-1 maakten. Bij heel slecht weer schoot ik op doel. Een niet al te beste poging maar hij stuiterde wel over de keeper”, blikt Wim van Laarhoven (50) terug.

Vader Batsy van Laarhoven (bijna 70) voetbalde met twintig seizoenen op de teller inmiddels in zijn nadagen. Met trainer Mathijssen was overeengekomen dat er indien nodig een beroep op diens routine gedaan werd. “Halverwege de tweede helft scoorde Oudemolen 0-2. Hij vroeg of ik wilde invallen. Ik zei ‘doe maar’. Snel daarna vonden we de aansluiting en gingen op zoek naar meer. Ik heb dat overigens niet meer meegemaakt. In een botsing liep ik tegen gescheurde schouderbanden op en moest direct naar het ziekenhuis. Over het verdere verloop had ik geen idee. Pas toen ik me later in de avond op de Pinksterfeesten bij Grenswachters meldde zag ik alleen blije gezichten. En ja, toen bleek alcohol toch het beste medicijn."


Elvis

Gerard Smits (57) tekende voor de eerste Putse treffer. “Ik stond meestal op het middenveld of verdediging en moest de ballen zo snel mogelijk bij de strategen als daar waren gebroeders Janssens en Ferdi Hesbeens inleveren. Die dag besloot ik, ondanks dat laatstgenoemde het luidkeels afraadde, het toch van grote afstand te proberen. Het schot eindigde in de kruising. Inleiding voor een bizarre ontknoping. Volgens mij ging Johnny Stokmans eraf met hartklachten, keerde later terug en scoorde nog. Mooi tijden waarin mij ook de Amsterdamse verzorger Willem me nog bij staat. Ik zie hem nog staan in zijn hemd met krullend borsthaar waar het zweet zo van op je benen druppelde. Zondags kwam hij naar de wedstrijd in zijn Elvis-kostuum in gezelschap van zijn eveneens opvallende ega…!”


Amoureuze escapades brachten Len Versteeg (bijna 60) vanuit Roosendaal in Putte. Ter integratie ondernam hij een vruchteloze poging op de racefiets alvorens hij zich op Sportpark De Buizerd meldde. “Toenmalig trainer Rini Broeren kende ik nog van Alliance, alwaar ik als klein en snel manneke te boek stond. Het was duidelijk dat ik wat had ingeboet en genoegen moest nemen met een rol in de marge. Ik balanceerde tussen het eerste en tweede elftal. Dat seizoen zat ik voornamelijk als stand-in voor spitsen op de bank. Toen er voor de beslissingswedstrijd enkele spelers geblesseerd waren koos Mathijssen voor een ander speler uit het tweede. Bij vertrek zat ik chagrijnig met een pilsje aan de bar bij de Snooker. Ik zei tegen uitbater Frans dat ze het allemaal maar moesten bekijken. Ik ga niet mee! Hij wist me uiteindelijk toch over te halen en de rest is geschiedenis."

Daniël Janssens en Marc Daeseleer werden naar de kant gehaald voor Batsy van Laarhoven en Len Versteeg. Versteeg kopte in de laatste minuut uit een corner van Ferdi Hesbeens de bal strak tegen de touwen, brak iets later zijn hiel doch ging op pure adrenaline en karakter verder. In de verlenging waren het uiteindelijk Luc de Bruijn en Johnny Stokmans die het lot van Oudemolen bezegelden! Het Wonder van Oud-Gastel was een feit!

Afbeelding