“We hebben een fijn kliekkie!”
HALSTEREN - In de zestig jaar dat ze getrouwd zijn maakten Ger en Ria Meijdam al heel veel mee, maar nooit beleefden ze iets als de coronacrisis, die een streep zette door het grote feest waarop ze zo gehoopt hadden. Het mag de pret niet drukken: Ger en Ria hebben een mooi gezin - een "fijn kliekkie” - dat ervoor zorgt dat het feest heus wel doorgaat, alleen wat later.
Het grote geheim van een 60-jarig huwelijk? Simpel, vinden Ger (85) en Ria (76) Meijdam: "Veel ruzie maken en het altijd weer goedmaken!” Ze zeggen het lachend, wat doet vermoeden dat humor een minstens zo belangrijke bouwsteen van een goed huwelijk is. "We zijn totaal verschillende mensen”, zegt Ria, "Ger is 9 jaar ouder dan ik, hij is Rotterdammer, ik ben een Brabantse, voor hem was het liefde op het eerste gezicht, voor mij niet, hij is beleefd en kalm, ik ben meer een wildebras.” Ria en Ger ontmoetten elkaar in het laboratorium van een melkfabriek in Rotterdam waar ze allebei werkten. En hoewel Ria niet meteen in vuur en vlam stond, vonden de twee elkaar toch. In 1960 traden ze, met goedkeuring van Deken Van Mierlo, in het huwelijk, toen Ria in verwachting was van hun eerste dochter. Ze kregen er uiteindelijk drie: Jenny, Heidi en Marga en verhuisden naar het Brabantse Halsteren toen Ger aan de slag ging bij General Electric. Ze werden actieve carnavalsvierders, met de unanieme verkiezing van Ria tot eerste vrouwelijke boerin van Altere. Samen hadden ze - heel kort - cafetaria d'n Halte op de hoek van de Leeuwstraat en toen Ger daarna aan de slag ging bij de Suikerunie werkte Ria, na uitstapjes op het boerenland en op de heftruck, lange tijd als werkleidster bij de WVS. Uit Halsteren gaan ze nooit meer weg: "Iedereen is hier zo vriendelijk en behulpzaam!” Na hun pensionering zetten ze hun caravan in Luxemburg en genoten ze van de rust en hun gezin, met drie kinderen, negen kleinkinderen en acht achterkleinkinderen. "De negende is op komst”, glimmen ze, "haar naam wordt Gerda. Dat is zó leuk! We hebben een heel fijn kliekkie, daar zijn we dankbaar voor!”