Ke(r)nèène

We beginnen deze week met een nagekomen verhaaltje van Rie Roks-Nefs uit Halsteren:

't Gelòòf

Ons Vaoder was 'n man van Beevaorten, vor dienge die ard nodig waore gieng tie bidde. 's Morges om 5 uur op de fiets naor de Kepelbarg in Rozedaol. De man van de sleutel woonde in 'n ceféke bij de Dreef, die gieng mit de sleutel mee. Dur wier 'n kerske aangestoke en 'n Rozenhoedje gebid en da 9 daoge achter mekaore (’n Noveen).

Toen kwam ter 'n snikhèètte zomer, de straotkeie vroege nog om waoter. Dus ons vaoder wir naor Rozedaol, In die tijd ar tie al 'n brommer. Naor 'n paor weke gieng 't regene - regene 't ieuw niemir op. 'n Kameraod van um belde op en zee: Kees motte gij onderhand us nie naor Rozedaol? Wa mok daor gaon doen? Ja, die kerskus uit gaon blaoze, 't kan onderhaond wel hè.

Vaoder gieng ok z'n rijbewijs haole en der kwam ok 'n auto. 'n Opel wa was tie grotsig. Zondags gieng tie mee ons moeder 'n endje rije en ge begrep wel waor naor toe. Ja de Kepelbarg en op de koffie bij ons tante Nonneke in Ouwenbosch. Ons Moeder zag da altij nie zitte , die wou wellus 'n andere kant uit. Deur 'n ooto ongeluk kwam in èèn klap 'n end aon ons vaoder z’n leve, 71 jaor oud. En deur de schok en 't verdriet praotte ons moeder hèèl weinig over ons vaoder. Na bijna 'n jaor zee ze ineens: Wa mis ik ons vaoder en ok de ritjes naor de Kepelbarg en de koffie in Ouwenbosch. Ze hee laoter toch nog wel gezellige jaore gad.

Henk van Aert heeft ook weer een mooi verhaal:

Kaorte

G’è z’in soorte. Landkaorte, verjaordagskaorte, geboortekaorte, Kerstkaorte, verhuiskaorte, speulkaorte, enzovort. ’k Zijn ’s op ’n Brabants Heemkamp gewiest en toen emmen ok nen uitstap naor ’t museum van de speulkaort in Turnhout gemaokt. Menselieve, wad ’n deffrente speulkaorte zijn ’r daor te zien. En d’r kommen ’r nog altij nuuwe bij, want in Turnhout ist ’r ok ’n zaok die ze ontwarpt, drukt en uitzet over de ganse waereld. ’k Em toen daor ok g’hoord dà ze in China de speulkaort emmen uitgevonne. (’t Is dus ’n land waor ze nie allenig virusse kweke). De Chinese speulkaorte zage d’r nie uit as me die bij ons nou kenne, mar ’t beginsel is ’tzelfde: stukskes pepier mee ’n opdruksel, en dà opdruksel è d’n iekoniese betekenis. Bij ons bv. d’n joker is d’n nar. En dà waar ’n beroep mee veul vrijheje. Zowijd ’k wit, are ze bij ons thuis altij wel wà stokke kaorte. En die wiere nogal ’r ’s gebrùìkt. M’n ouwere broers are nogal wà kammeraoje en op ’t end van de week kwame die dan ’n potje kaorte. De inzet? Lucifers! Zo kon ’n ielk z’n pree vor wà beters gebruike. Tijdes de grote vekansie kwame twee zeuns van m’n oudste zus nogal ’s bij hullie opoe; m’n moeder dus. En wier d’r gejokerd. Inzet: suukerspekke, die ons moeder gemaokt aar. ’k Em ok nog levedige herienneriengen aon landkaorte. Op de Laogere School moesse me alle plaotse van Vlissingen naor Roodeschool uit ons kop lere en op de Kaort van Nederland kunnen aonwijze. En op d’HBS em ’k nen Aardrijkskundeleraar g’had die de lande rommetom de Middellandse Zee uitlee aon d’hand van de ,,Reizen van Paulus”. Achteraf em ’k g’hoord dà dà nie zo vrèmd van ‘m waar: hij aar ’n tedje op ’n simmenaorie gezete. Op die menier kont ie toch nog ’n bietje misjenaores zijn, ee. En dan is ’t nou wir de tijd van Kerstkaorte. Hoeveul ’k ’r daor van m’n leve verstuurd em, wit ik nie. ’k Em dà nie bijg’houwe. Mar ’k zou zegge: PRETTIGE FEESTDAGEN gewenst aon alle trouwe lezers van dees krant.

En ook Peter Borremans weet weer het nodige te zeggen: We beginnen met zijn persoonlijke herinneringen. Peter schrijft: ‘Wijlen mijn ouders hebben vroeger veel gekaart, zowel uit als thuis. Ze deden veel rikken, wippen en jokeren. Er werd met klein geld gespeeld, dus niet grof. Ze zullen ook andere kaartspellen gedaan hebben. Het spel kaarten doet me aan iemand denken, die een tekst over een spel kaarten met muziek had (volgens mij denk je aan Gerard de Vries, Peter).’ Natuurlijk heeft Peter nog veel andere wetenswaardigheden gevonden, zoals: Over de oorsprong van de speelkaarten is alleen met zekerheid bekend, dat zij uit het verre oosten (China) afkomstig zijn en in de twaalfde eeuw in Europa ingevoerd werden. Peter kent ook veel zegswijzen met ‘kaarten'. Zet niet alles op één kaart. Kaarten en kannen maken arme mannen. Kaart, keurs en kan bederven menig man. Dat is doorgestoken kaart. Iemand in de kaart kijken. Open kaart spelen. Zijn kaarten blootleggen. De kaart is vergeven. Durdoen (kaartspelen van Oud tot Nieuw). Ze loer d'op schoppes (ze is op een voordeeltje uit; ze wil een vent aan de haak slaan; ze teert op een ander).


Het nieuwe woord: Nouw Kessemus wir dichterbaaj komt is 't 'n mwooie geleegenèèd om 't 's 'n kirke oover ... ke(r)nèène t'emme. Uw verhalen graag uiterlijk 22 december 2020 naar: luysterburg01@ziggo.nl

Prettige feestdagen!