Corona…Kerst…Nieuwjaar 2020/2021
Wat een tijd beleven we.
Luguber, stilte, onrust, angst, eenzaamheid, alleen zijn, gefocust op het ontwijken van
besmetten.
Kortom: geen fijne periode.
Wel een tijd waarin je je zelf vragen gaat
stellen.
Wat is dit, wat gebeurt er met de wereld, met ons?
Is dit een waarschuwing, is dit een boodschap: mensen houd op met te leven zoals je tot nu toe deed.
Met zijn allen de aarde, de natuur vernietigen.
Want dat deden we en doen we nog.
Al dat zwerfvuil, al die agressie bij mensen om niets, de politie/brandweer, de
zorgsector, de overheid behandelen als oud vuil.
Dat zijn wij toch niet echt.
Drugs, drank, steeds extremer.
Geweld tegen alles wat niet strookt met jouw ontevredenheid met het leven, met wie je bent, wat je zoekt.
Dan maar grof geweld.
Het brengt niet wat je eigenlijk wil zeggen.
Ik drink, ik rook, ik gebruik drugs omdat ik me zo slecht voel.
Help me alstublieft.
Dat krijgen we niet over onze lippen: dan ga je af, dat is niet cool, niet vet…
Dan maar bruut zijn, grof, liegen, verdraaien.
De grote machthebbers geven het voorbeeld..
We moeten tot ons zelf durven zeggen: wat is rechtvaardig, waar ben ik mee bezig.
Lost dit op en brengt het datgene wat ik wil?
Vrede, rust, gezondheid, werk, studie,
familie.
Verre van, we maken de wereld nog rotter.
Daarom is dat corona virus op de een of
andere manier een teken.
Van stilstaan, bezinning, inkeer.
Je kunt niet leven zoals je gewend bent, pas op de plaats.
Of je wilt of niet: je denkt na.
En laten we hopen: na verloop van tijd is er een vaccin.
Dat kan de tijd weer ten goede keren.
Nu wij nog.
Marianne Mattheussens