De zorgen van een sociaal hart
HOOGERHEIDE – Actief en maatschappelijk betrokken was hij als politicus, maar als gepensioneerde is oud-wethouder Vic Huijgens dat nog steeds: “Ik sta niet te juichen van hoe het nu gaat”, zegt hij. Nu alle sociale activiteiten stilvallen maakt het sociale hart van Vic Huijgens zich zorgen, al ziet hij ook lichtpuntjes.
Nee, veel te juichen valt er niet volgens Vic Huijgens (71). Sterker nog, hij zegt: “Ik word er maar droevig van.” Logisch ook, want biljarten mag niet meer, zijn geliefde carnaval kan niet doorgaan, kijken naar zijn kleinzoon die bij Meto voetbalt kan niet meer, zijn kleindochter zien turnen ook niet meer. Elke dag een eindje wandelen, even kort binnenlopen bij de supermarkt in Woensdrecht van “zijn” participatievereniging Woensdrecht Werkt, en wielrennen kijken. Zo vult Vic zijn dagen in coronatijd.
Zorgen
“Ik móet mensen om me heen hebben, dus ik voel me in deze tijd enorm beperkt”, verzucht hij. "En dat is niet leuk. Ik kan het beleid van Rutte en De Jonge ook niet volgen. Hoewel ik ook niet zou weten hoe het anders moet heb ik het gevoel dat er soms met twee maten wordt gemeten. Ik bedoel, op de voetbal is zoveel ruimte en daar hield iedereen afstand, en toch mogen we er nu niet heen. Ik wil natuurlijk óók geen corona krijgen, en ik hou me netjes aan de afstandsregels en draag mondkapjes waar het moet, maar voor sociale mensen is dit een moeilijke tijd. Ik hoor ook veel anderen klagen en ik zie dat jongeren het moeilijk hebben. Vluchten naar België of Duitsland kan niet, daar is het net zo erg. Ik maak me best zorgen, terwijl ik van mezelf helemaal niet zo’n pessimist ben.”
Nijpend
Vics zorgen richten zich bijvoorbeeld op de carnavalsbouwclubs in “zijn” gemeente. “Voor de bouwclubs is er geen enkele steun, en ik weet dat de bodem van de put voor veel clubs in zicht komt. Mijn zoon Patrick is voorzitter van de Bokkerijders, en ik weet dat veel leden daar nu dingen voorschieten uit eigen zak, maar dat is niet houdbaar, die bouwers hebben ook gezinnen. Ik heb al contact gezocht met de wethouder om te zien of er iets gedaan kan worden. De politiek beseft misschien niet hoe nijpend de situatie is. Als een bouwclub verdwijnt, dan komt die niet meer terug. Dat zou ik heel erg vinden.”
Vooruitzicht
Nu Vic meer thuis is neemt hij regelmatig pakketjes aan voor de buren. “Voor mij komen er geen pakketjes”, zegt hij. “Wat ik nodig heb, schaf ik lokaal aan. We hebben in ons dorp goede ondernemers en je kunt hier alles kopen. Zeker in deze tijd moeten we onze ondernemers steunen, en ik zie dat dat ook gebeurt. Ik denk ook dat mensen de dingen die ze nu even moeten missen straks meer gaan waarderen. Wat dat betreft denk ik dat de coronacrisis de saamhorigheid in het dorp groter maakt, en dat is een fijn vooruitzicht. En hoewel ik dit echt een lastige tijd vind weet ik ook dat er weer een einde aan komt. Ik denk dat een vaccin dichtbij is. Mij kan het niet snel genoeg gaan. Ik wil mijn kleinkinderen weer zien voetballen en turnen. Ik wil weer biljarten, en met carnaval is het leven ook een stukje mooier.”