“Voor de Tour lieten we alles vallen”
HOOGERHEIDE – Veertig jaar na de legendarische Touroverwinning van Joop Zoetemelk genieten we in deze krant nog even na met “wielergezichten” uit de regio. In hetzelfde jaar waarin Zoetemelk zijn Tour de France won, maakte Hoogerheidenaar Jan van Overveld zijn wedstrijddebuut, als 17-jarige die ervan droomde om net als Zoetemelk te worden, en die alles liet vallen om de Tour te kunnen volgen.
“Wat Zoetemelk in 1980 presteerde was een ongekende prestatie. Ik ben pas later echt gaan beseffen hoe ongekend”, zegt de nu 57-jarige Jan van Overveld. Op het terras van “zijn” Puts Meuleke in Ossendrecht denkt hij terug aan het mooiste Tourjaar aller tijden, zijn eigen wedstrijddebuut en het familiebedrijf dat hem tot slechts een paar jaar geleden verbonden hield met de fietswereld.
Voor de jonge Jan van Overveld was niet Joop Zoetemelk, maar de Belg Eddy Merckx het grote wieleridool. “Zette je in die tijd de tv aan, dan reed Merckx op kop”, zegt Van Overveld, “hij was de meester van die tijd, en de beste aller tijden. Merckx was bovendien een alleskunner: alle wedstrijden waaraan hij meedeed kon hij winnen, en dat gebeurde dus ook vaak. Als jongen hoopte ik dat ik ook zo goed kon worden. Daar had ik een rotsvast vertrouwen in.”
Dat vertrouwen, en de wens om wielerwedstrijden te rijden, kreeg Jan van Overveld natuurlijk met de paplepel ingegoten. Als zoon van een “fietsfamilie” die in Hoogerheide een zeer succesvolle fietsenzaak bezat, groeide Jan op tussen de tweewielers. De Tour de France was in die tijd haast heilig voor hem: “Voor de Tour lieten we alles vallen. We keken elke dag, zonder uitzondering. Met het commentaar van Theo Koomen was de Tour echt iets om naar uit te kijken. Al was het nog zo’n mooi weer, en al lag ik met mijn vrienden aan het zwembad, als de Tour kwam dan keek ik, of luisterde ik naar de radio.”
Dat 1980 een speciaal jaar was, beseft Jan van Overveld zich 40 jaar later nog beter dan op het moment zelf. “De Raleighploeg van dat jaar was een fantastisch team, en in Johan van der Velde had Zoetemelk een superknecht. Volgens mij wonnen ze in de Tour dat jaar 11 etappes! Ik herinner me niet zo heel veel meer van die Tour, maar ik weet nog wel dat Zoetemelk op zeker moment viel en dat ik daar erg van schrok. En de euforie toen hij de Tour eenmaal had gewonnen herinner ik me ook nog. Dat een ploeg met bijna alleen maar Nederlandse renners zo’n grote ronde domineert, en dat een Nederlander de Tour wint is mooier dan ik nu kan uitleggen, dat moet je gewoon meegemaakt hebben.”
Dat Jan later de zaak van zijn ouders zou voortzetten sprak ook in 1980 al voor zich. Dat wil zeggen, tenzij hij in de voetsporen van Zoetemelk zou treden: “Zo goed was ik niet”, lacht hij, “ik was een middelmatige renner die af en toe een prijsje pakte, meer zat er niet. Het was gewoon een leuke tijd.” In de fietsenzaak van Tinus van Overveld liet de winst van Zoetemelk zich goed voelen, weet Jan nog: “Ineens wilde iedereen Joop Zoetemelk zijn, de wielrenfietsen waren niet aan te slepen. In die tijd verkochten wij vooral veel Peugeots, dat waren mooie fietsen.” Jan bleef de fietsenzaak – die nog altijd de naam van zijn vader draagt – tot een paar jaar geleden voortzetten.
Zijn nieuwe avontuur in het Puts Meuleke begon hij niet zomaar: “Ik heb afscheid genomen van de fietsenzaak omdat de elektrische fiets steeds meer terrein won. Dat is voor mij geen echte fiets, ik ben teveel purist. De wielersport volg ik nog altijd, maar ook die is niet meer zoals vroeger. Destijds was het vooral buffelen, nu is het bijna een wetenschap. Maar als ik naar de Tour kijk hoop ik nog altijd dat een Nederlander gaat winnen. Of het Dumoulin wordt, of Kruiswijk? Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat ik met mijn gasten op het terras van het Puts Meuleke nog steeds graag over de wielersport praat. Het blijft een fantastische sport. Deze zomer gaan we het zeker nog hebben over 1980, toen Zoetemelk won.”
"Volgens mij wonnen ze met de fantastische Nederlandse Raleighploeg in de Tour dat jaar elf etappes!"
