Tiet-eieren
Van vroeger uit ben ik gewend om te eten wat er voorhanden was. Dit was toen alles wat er uit de hof kwam en wat we niet hadden haalden we in een van de vele winkeltjes die er op dorp te vinden waren. We aten altijd producten uit eigen streek/land. Oh ja, België telden we ook als Nederland. Sinaasappels, mandarijnen en bananen waren de enige exotische producten die toen in huis kwamen.
Ook nu struin ik graag Halsteren-Lepelstraat af voor de adressen om aardappelen, groenten, natuurlijk asperges en aardbeien te halen. Op het eiland Tholen haal ik graag nieuwe aardappelen, erwten en kersen. De pluktuin van Franken nabij Lievensberg is eveneens een aanrader, allemaal verse producten en de kinderen zien ook nog eens hoe alles bloeit en groeit.
Mijn tip: maak even een rondje en je vindt heerlijke producten, met liefde geteeld door hardwerkende ondernemers die een normale prijs vragen. En wees eens eerlijk, kun je je aan aardappels en groenten arm eten?
Zo doe ik dit ook met eieren, even op de fiets of met lekker weer te voet een ommetje maken. Dan kom je zo een kotje op een paal tegen met doosjes waar eieren in zitten. Even geld in het bakje doen en voor een paar centen heb je kakelverse eieren. Zelf sta ik dan nog even bij de kippen te kijken en geniet van deze echte scharrelkippen. Laatst had ik een doosje met kleine eitjes, er stond op: geproduceerd door onze nieuwe/jonge leghennen (de prijs was ook lager).
Ons tante Cor, geboren in 1911, had het dan altijd over poelie-eitjes. Dit waren dan de eieren van de jonge (poelies) kippen, die moesten nog groeien maar legden al wel eitjes. De grote kippen noemde ze tieten, en de eieren natuurlijk tiet-eieren. Waar dat woord vandaan komt weet ik niet.
Mijn opa had twaalf kinderen en die zijn in acht verschillende gemeenten geboren, zo vaak verhuisde het gezin. Ze hebben heel West-Brabant doorkruist.
Maar we hebben een rubriek hier bij de krant over dialect, misschien hebben die het antwoord...
Tot de volgende Volluk,
Twan Simons.