Gelukkig bij Amarant
BERGEN OP ZOOM – In de Van Houtenstraat in Bergen op Zoom woont Ruud Rampen. Hij woont er bij Amarant, en hij is er gelukkig. Dat komt omdat Amarant zorgvuldig met hem omgaat en hem in zijn waarde laat. De stress die zijn Niet Aangeboren Hersenletsel hem thuis bracht, voelt hij bij Amarant niet meer.
Op zijn 49e kreeg Ruud Rampen (74) een hersenbloeding. In één klap was hij halfzijdig verlamd, en verloor hij nog veel meer dan zijn mobiliteit alleen. Nu zit hij in een rolstoel, maar vroeger was Ruud een hardwerkende, betrokken journalist die in zijn vrije tijd regelmatig het luchtruim koos. Ruud was namelijk sportvlieger, en aan de stuurknuppel van een Cessna 150 of 172 kon hij letterlijk en figuurlijk boven al zijn zorgen uitstijgen: “Als je vliegt ervaar je een ontzettend gevoel van vrijheid”, zegt hij. En die vrijheid werd hem afgenomen door zijn hersenletsel.
Hersenbloeding
Door de hersenbloeding kreeg Ruuds mobiliteit een grote klap te verwerken. En hoewel zijn denkvermogen nog intact is, heeft hij vaak wat meer tijd nodig om uit zijn woorden te komen. Bovendien is zijn kortetermijngeheugen niet goed meer en heeft hij moeite zich te concentreren. De optelsom van al die zaken leidt tot de logische conclusie dat Ruud veel zorg nodig heeft.
Burn-out
En hoewel zijn echtgenote Marie-Louise alles deed om hem die te geven werd het haar op zeker moment teveel. “Ruud had veel zorg nodig, en daarnaast had ik ook nog een part-time baan”, vertelt ze. “Toen in 2005 ook mijn broer nog ziek werd en mijn dementerende vader veel hulp nodig had kwam ik in een burn-out terecht. Het activiteitencentrum waar Ruud overdag heen ging wees ons erop dat er bij Amarant een appartement vrijkwam. Dat mocht hij op proef proberen en het beviel enorm goed."
Ontspannen
Aanvankelijk zag Ruud er als een berg tegenop om zijn vertrouwde omgeving, zijn vrouw en zijn geliefde katten te verlaten. “Maar”, zegt hij, “hier kan ik ontspannen en rustig wonen, hier heb ik alle privacy, en zijn er zorgprofessionals beschikbaar als ik ze nodig heb. Nu ik hier woon heb ik geen stress meer.”
Teruggevonden
Marie-Louise beaamt dat, en stelt dat Ruud bij Amarant weer zichzelf kan zijn: “Thuis ontstonden er irritaties. Sinds hij hier woont hebben we allebei tijd en rust voor onszelf, en hebben we weer de energie om samen leuke dingen te doen. We bellen elke avond en zijn fervente concert- en theaterbezoekers. Ook gaan we graag samen uit eten. We hebben gezien hoe een Niet Aangeboren Hersenletsel in veel huwelijken tot problemen leidt, maar wij hebben elkaar weer teruggevonden. En dat komt ook door Amarant.”
Regie behouden
Ruud en Marie-Louise hebben grote waardering voor het feit dat Amarant haar bewoners betrekt bij de zorg, en ze vooral ook in staat stelt om de regie over hun eigen leven te behouden. De journalist in Ruud ontwaakt als hij zegt: “Amarant is nu nog te onbekend en dat is jammer. Mensen moeten weten dat Amarant er is. Dat is belangrijk, want je kunt Amarant zomaar nodig hebben.”
“Hier kan ik ontspannen en rustig wonen, hier heb ik alle privacy, en zijn er zorgprofessionals beschikbaar als ik ze nodig heb"