De Derby: METO versus Grenswachters
HOOGERHEIDE – METO – Grenswachters vormt al vele decennia voer voor discussie. Transfernieuws in voornamelijk zuidelijke richting, ouderwetse derbyperikelen, in de media breed uitgemeten. Nimmer in de historie van het onderlinge treffen deed de affiche meer stof opwaaien dan in het seizoen 1984-1985. Sportpark De Heiloop in Ossendrecht fungeerde als decor voor een thriller in twee bedrijven. Van heinde en verre meldden honderden voetballiefhebbers zich voor de hoogmis van de Eerste Klasse Onderafdeling.
Grenswachters had enkele seizoenen eerder onder trainer Fred Buijl de stap naar de Eerste klasse gemaakt. Aan diens opvolger Rinie Boeren de taak het team naar het ‘KNVB-voetbal’ te loodsen. In Hoogerheide boetseerde collega Paul Swaanen andermaal aan een talentvolle lichting.
Grenswachters en METO speelden medio jaren tachtig toonaangevend op het hoogste niveau van het drie klassen tellende afdelingsvoetbal. Voor de overstap naar Vierde Klasse ging men nek-aan-nek. Op de allerlaatste speeldag hadden de Puttenaren de beste papieren. “Uit bij degradant Welberg moest het gebeuren. In een heel vreemde wedstrijd werd bij 1-1 een zuivere goal om onduidelijke redenen afgekeurd. We beleven op een gelijkspel steken, hetgeen bij onze trainer kwaad bloed zette. Zijn woede-uitbarsting naar de scheids haalde de krant. METO won haar wedstrijd waardoor we gelijk eindigden”, aldus Luc de Bruijn(57). De flegmatieke speler maakte deel uit van een succesvolle lichting eigen zonen met onder meer Batsie van Laarhoven, Ferdy Hesbeens, Johnny Stokmans, Ludo de Klerk, Marc Janssens, Leo en Luc de Bruijn. Vanuit Hoogerheide, Bergen op Zoom en België kwamen Adrie Leenaerts, Rinus Bakx, Felix Seghers, Jacob Kwakernaat, Gerard Lazarom, Fred Swaanen. Tot slot was de 40-jarige Jos Verkuijl, gepokt en gemazeld bij FC Antwerp en Kapellen, op het oude nest teruggekeerd.
Routine
In de reguliere competitie trok METO thuis aan het langste eind (2-1), in Putte eindigde het doelpuntloos. In de barrage om het kampioenschap golden andere wetten. Mede door twee excellerende keepers bleef het beslissingsduel op neutraal Ossendrechts terrein op 0-0 steken. Een week later mochten de rivalen het nogmaals uitvechten. In een opnieuw gelijk opgaande wedstrijd gaf ervaring na rust de doorslag. Marc Janssens kopte Grenswachters op voorsprong, Luc de Bruijn dompelde METO definitief in rouw, 2-0. Als doelpuntmaker de gevierde man? “Och nee. Daar hield ik me niet mee bezig. Ik kreeg de bal van Fred Swaanen in mijn voeten geschoven, die ik vervolgens binnenschoot. Mooi maar ook niet meer dan dat. Die wedstrijd hebben we puur op routine gewonnen. METO had een heel technische maar ook jonge ploeg.”
METO-aanvoerder Adri Lameir (62) beaamt de lezing. Als laatste man was hij getuige van vrije val vanuit de Derde Klasse KNVB naar uiteindelijk derde klasse van het afdelingsvoetbal. Ook beleefde hij de wederopstanding van de METO-hoofdmacht van nabij mee. ”Trainer Swaanen ging verder met de jeugd, aangevuld met enkele iets oudere spelers. Dat seizoen groeiden we verder door. Tegen Grenswachters moest de derde opeenvolgende promotie worden behaald. Er kwamen 1500 toeschouwers op het duel af. Bij een gelijkspel waren we kampioen, daar het doelsaldo bepalend zou zijn. Het liep evenwel, mede door mijn toedoen, anders. Ik speelde een heel goede wedstrijd maar liet eenmalig de bal van mijn voet snoepen waardoor Luc de Bruijn makkelijk kon scoren. Doordat we nog een periodetitel hadden gingen we de nacompetitie in, met uiteindelijk drie verliespartijen. Het jaar erop pakten we alsnog de titel en ticket naar de Vierde Klasse.”
Eigenzinnig
Beide hoofdrolspelers kenden een grillige carrière en gaan beiden op hun eigen wijze de clubgeschiedenisboeken in. Luc de Bruijn als eigenzinnig. "Ik was vooral liefhebber en wilde iedere wedstrijd spelen. Op de bank zitten deed ik niet. Dan ging ik liever een partijtje met het tweede of derde spelen. Of ging op zaterdag op de grens spelen of een trainer het nu eens was of niet”. Ook Adrie Lameir stelde zich principieel op toen het zogenaamde zomeravondvoetbal verboden werd. Het kostte hem de nodige wedstrijden. “Verder had ik de pech om op mijn 28e tegen een zware knieblessure aan te lopen. Einde oefening en nog wat meehobbelen en keepen, tot uiteindelijk mijn vijftigste, in de lagere elftallen restte.”
Oudgedienden De Bruijn en Lameir houden voor de aanstaande editie een slag om de arm. Met enig gevoel voor understatement: Het blijft tenslotte een derby!
Foto METO 1984-1985: staand: Paul Swaanen (trainer), Wilfried Bruijnzeels, Marjo Schuurbiers, Adri Lameir, Johan Pijnen, Arthur Verbrugge, Arie Raats, Frans Hoeks (leider). Gehurkt: Marcel Franken, Corné Nuyes, Jan Hermans, Peter Verresen, Gerrie van Loon, Peter Deelen.