'Liefdespadjes' gepubliceerd
HOOGERHEIDE - Verhaal Liefdespadjes dat dialectschrijver Jan Luysterburg maakte in het kader van het Zandpadenproject van de Brabantse Hoeders, is gepubliceerd in het kwartaalblad 'Herfst' van Brabants Landschap. Hierbij de publicatie:
"'Witte gij da, Jan? 'n Woord van aacht letters zonder klienkers?' Juultje keek 'm meej 'n vraogende blik aon, mar a ge goed keek, dan zaagde 'n lachske blienke in d'r wooge.
Jan was daoneg van 't padje n'af dur die vraog. IJ stong potdomme in jeel de buurt bekend as de jonge die buitegewoon goed kon ljeere. Naor de grwoote vekaansie gieng ie naor de m.u.l.o., want ij was glaansrèèk geslaogd vur 't toelaotingseksaome. En nou kwaam da buurmeske meej 'n simpele vraog, op 't woog dan, en ij wies 't aantwoord nie. Zonder klienkers en mar liefst aacht letters, da kon toch nie! IJ gaaf 't op.
'Zaandpad', zeej Juultje en ze proestte n't uit. 't Duurde effe vurda Jan de mop dur ad. Mar toen moes ij d'r ok aart om lache.
Juultje gaaf 'm 'n dikke smakkerd op z'n kaok, waornaor ze mokte da ze weg kwaam, Jan vur de twidde kjeer verbouwereerd aachterlaotend.
Jan en Juultje woonde vlak bij mekaore, mar a ge oover de oopenbaore weg d'r naor toe wouw was da toch nog 'n jeel end lwoope. Gelukkeg was 'r 'n binnepadje. Aachterin d'n of bij Janne was 'n gatje n'in d'aog, waor t'ie net durenne kon. Dan kwaam ie op 'n errebeezieveld en a t'ie tusse tweej rije n'errebeezies durliep kwaam ie in 'n zaandpad. Aon da baontje woonde Juultje.
't Was èègelek 'n padje van niks. Gras aon de kaante, gras in 't midde en daortusse twee kaole spoore. 'n Paor kjeere per dag kwaam 'r 'n fietser lingst. De bakker, de kruijenier en de slachter meej 'n maand veurop de fiets, de kraanteboer meej tweej grwoote fietstasse, de mellekboer meej z'n ondekaar en de paor meense die aon da baontje woonde.
Jan en Juultje gienge dikkels bij mekaore speule. Juul brocht altij d'r broertje meej en Jan z'n zusjes. Ze verzonne allerlei spellekes, mar 't kwaam steeds mjeer vur da t'r bij 'n spelleke kuskes gegeeve moesse worre.
Jan kreeg op de m.u.l.o ok Fraanse les en da kwaam al gaauw goed van pas, want bij Juultjes wier 'n tilleviezie aongeschaft. In dieje tèèd konde bij oos aljeen mar jinne Neederlaanse zender en de Bels krèège, mar ok Fraans Bels. Jan z'n femielie gieng dikkels dur d'aog en d'errebeezies oover 't zaandweggeske bij Juule tilleviezie kèèke. As dan d'n Ollander en de Bels afgelwoope waore, wier d'r gekeeke of t'r op Fraans Brussel nog 'ne fillem kwaam. Jan was dan onmisbaor, want meej 'n klèèn bietje kennes van de Fraanse taol en veul faantezie vertelde Jan wa t'r allemaol gebeurde op 't schaarem en wa ze teege mekaore zeeje.
Jan en Juultje wiere almar zotter op mekaore. Juultje was dan ok zoow lief, zoow knap, z'ad zoown steevege bjeene en zukke mwooie krulle in d'r aor. En Jan was zoow slim en ij ad zoown leuteg köfke op z'nne kop. 't Zaandbaontje wier dan ok veulvuldeg gebrökt.
Toen Jan veftien jaor was, rokte Juultje toch langsaomaon op de aachtergrond. Jan kreeg 'n aander vriendinneke. Die woonde trouwes ok aon 'n zaandweggeske, 'n olle weg. Ik kan oe nouw wel vertelle, da ta laoter ok op niks uitgelwoope n'is, mar toen was 't steeveg aon tusse die tweej.
Me zèèn nouw ruim zesteg jaor vedder. Jan is nog 's trug gaon kèèke naor de liefdespadjes van z'n jeugd. 't Zaandpadje naor Juule lig t'r nog steeds, daor is niks aon veraanderd. De n'olle weg is laank geleeje al dur de gemjeente geasfalteerd en opgenoome in fiets- en waandelroetes. Mar 't is nog steeds 'n olle weg."