75 jaar herdenking bevrijding Lepelstraat
LEPELSTRAAT - In het weekend van zaterdag 26 en zondag 27 oktober herdenkt Lepelstraat op gepaste wijze 75 jaar bevrijding. Dan is het 75 jaar geleden dat Nederland bevrijd werd van de Duitse bezetting door de tomeloze inzet van Canadezen, Engelsen en Amerikaanse soldaten in deze regio. Onder het motto ' Vrijheid voor ons allen' zijn er diverse activiteiten waarbij eenieder van harte welkom is.
Het programma is als volgt:
Zaterdag 26 oktober: 14.30 uur Opening expositie 'Vrijheid voor ons allen', Locatie: Kerk H. Antonius van Padua
Zondag 27 oktober: 11.00 uur Gezinsviering/Herdenkingsviering "Vrijheid voor ons allen, opgezet door de Parochiekern en werkgroep Gezinsviering. Met zang van het Kinderkoor en Gelegenheidskoor, na afloop: Napraten tijdens het koffie/thee uurtje. Gelegenheid tot het bezoeken van de expositie in de kerk. 14.00 – 15.00 uur Bevrijdingsconcert door Harmonie Sint Antonius
Doorlopende expositie: Expositie in de kerk geopend op dinsdag van 10.00 tot 13.00 uur, donderdag 13.00 tot 16.00 uur en zaterdag van 11.00 tot 15.00 uur.
Herdenkingsroute Lepelstraat: In de flyer gekoppeld aan de expositie is een Herdenkingsroute opgenomen, die men op elk moment en op eigen gelegenheid te voet, met de fiets of per auto af kan leggen. Dit ter herinnering aan en ter nagedachtenis aan degenen die voor onze vrijheid hebben gestreden.
Herinneringen oorlog
Tijdens een schoenendoosochtend haalden Lepelstraters herinneringen op aan de oorlog en de bevrijding, nu 75 jaar geleden. Een moment om aan terug te denken, om nooit te vergeten, voor oud en voor jong. De oorlog tekende het leven van wie die meemaakte, en kleurt het leven van wie nu in vrijheid kan leven. Wim Mathijssen, mevrouw Plasmans Otte, To Karremans en Koosje Meesters vertelden hun herinneringen aan deze tijd. Lees de hele verhalen op de website: halsterse-zuidwestkrant.nl. Hieronder enkele korte fragmenten.
Wim Mathijssen: "In Nederland begon de strijd op 10 mei 1940 en binnen een week was Nederland bezet. De strafste gevechten vonden plaats in De Peel, op de Grebbeberg en wie heeft nooit gehoord van het bombardement op Rotterdam. Nederland was zijn vrijheid kwijt, ook Lepelstraat. Er was een tekort aan voedsel. Het Duitse leger sleepte alles weg en wat er aan eten was, was op de bon. Maar ons volk was creatief. Bij het dorsen stond iedereen klaar om in actie te komen. Op onbewaakte momenten werden zakken met graan ergens weggegooid, die ze 's avonds gingen halen. Die gingen naar de Kladse molen om gemalen te worden als de controleur weg was. Je kon zien wanneer die er waren, want dan stonden de wieken in een kruis."
Mevrouw Plasmans Otte: "Op Dolle Dinsdag in september waren de Duitsers vertrokken uit het klooster. Alle inwoners sloegen aan het graaien, maar dat moesten ze daarna allemaal terugbrengen. Ik diende in die tijd bij Janus Adriaansen op het dorp. We kwamen Engelsen tegen, waar we geen woord van verstonden. We kregen sigaretten van hen. Na de bevrijding stonden er nog palen in het Westland voor de vliegtuigen en lagen erbij Christ Ooms brandbommetjes op de akkers. Rinus Meesters stak die dan aan en vond dat erg leuk. Het huis van Geert Jochems is door een brandbom verwoest. Hij ging daarom naar de Ruige Velden naar 't Hof. Daar woonden de grootouders van Maarten van Eekelen ook."
To Karremans: "Met de bevrijding waren wij weg. Wij waren zo bang. Bij elke voltreffer ging de lamp uit. We zijn gevlucht naar Tante Anna in Nieuw-Vossemeer. We vonden onderdak bij boer Luijks. We waren nog maar net weg hier en toen was er een voltreffer. Ik herinner me ook dat hier een Duitser woonde, die sliep 's nachts op het kerkhof in het dodenhokje. Ze zochten hem. Het was een Duitser in dienst van het Nederlandse leger. Hij liep altijd in een uniform rond. Hij woonde met zijn vrouw tegenover het kerkhof. Hij is in de oorlog gedood. Zijn vrouw heeft er daarna nog lang gewoond."
Koosje Meesters: "Jan Dekkers, die tegenover Matthijssen woonde, ging met eentje van Van Meer (van de Klorus). Op weg naar huis is hij door een granaat getroffen. Zij kwam gewoon aan bij de familie Korst, maar vertelde niks over het feit dat Jan dood was, zo ontdaan was ze. Ze hebben hem een week later gevonden in de 'Kwaaie Hoef'."
Lees de volledige verhalen op:
Halsterse-zuidwestkrant.nl
