"Eigen bloed geeft het iets meer dimensie"

15-10-2019

PUTTE – De familiegeschiedenis Van Laarhoven heeft in Putte en omstreken weinig geheimen meer. Sinds wijlen grootvader Embertus een kleine zeventig jaar terug als grossier in tapijten in de contreien neerstreek is de familie nabij de grensovergang sterk geworteld. Op het muzikaal palmares prijken diverse hits, daarnaast loopt voetbalvereniging Grenswachters als rode draad door de dynastie. Buiten bestuursfuncties geeft men inmiddels drie generaties in de hoofdmacht acte de presence. Onlangs werd een nieuw hoofdstuk aan de verhaallijn toegevoegd. Vaders & Zonen met….Wim en Dani van Laarhoven!

Wim van Laarhoven (49) nam negen seizoenen terug met een kampioenschap in de Vijfde Klasse afscheid van het Putse vlaggenschip. Het team wat hij een kwart eeuw trouw bleef. Vervolgens bolde hij nog enkele voetbaljaargangen uit in de lagere elftallen alvorens hij definitief het veld ruimde. "De pijntjes begonnen iets te veel op de spelen. Het was goed geweest. Ik kon terugkijken op een mooie tijd".

Debuut
Van Laarhoven senior maakte reeds op 15-jarige leeftijd zijn debuut in de eerste elftal, promoveerde in daaropvolgende 25 seizoenen tweemaal naar de Derde Klasse en won tweemaal een bronzen schoen. "Verder ben ik trots op het feit dat ik nog drie seizoenen samen met mijn vader (Batsy, red.) heb gespeeld. En wat betreft mijn snelle debuut. Hier had ik het geluk dat de vaste linksachter van destijds Jacob Kwakernaat geblesseerd raakte en Grenswachters omhoog zat. Ik kwam erin en ben er nooit meer uit geweest", lacht Wim van Laarhoven.

Grote mensenvoetbal
Dani van Laarhoven (18) hoort het geamuseerd aan. Op de vraag wat hij van de sportieve carrière van zijn vader weet, blijft hij het antwoord niet schuldig. De vele plakboeken vormen voor hem en jongere broer Lars verplichte kost. De student financiële administratie speelt vanaf zijn vierde bij Grenswachters. Via de kabouters stoomde hij uiteindelijk op tot in het huidige JO19 elftal. Ondertussen maakte hij ook kennis met het 'grote mensenvoetbal'. "In de voorbereiding op het nieuwe seizoen mocht ik van trainer Richard van Hooijdonk al een paar keer meetrainen en op het Zuidwesthoek-toernooi zelfs meespelen. Ook in de beker mocht ik meedoen. Sindsdien speel en train ik bij de JO19 en pak nog een avond extra training op donderdag bij de selectie. En zat ik al enkele keren op de bank. Thuis tegen Noordhoek viel Gijs van Landeghem al in de 18^e minuut uit en maakte ik mijn competitiedebuut. Thuis tegen NSV mocht ik opnieuw invallen". Met gepaste trots gadegeslagen door opa Batsy en vader Wim. "Een mooi moment, dat zeker. Naar de uitwedstrijden rijden we altijd samen en in de auto evalueren we de wedstrijd nogmaals. We zijn dan best wel kritisch", aldus Wim van Laarhoven.

Drive
Evenals senior speelt Dani van Laarhoven vanaf zijn favoriete linksbackpositie. "Om dan van achteruit op te stomen en de voorzet naar de spitsen te verzorgen. Aanvallend voetbal, daar houd ik van. Mijn voorbeeld? Dan denk ik toch aan Marcello. Van huis uit verdediger met een enorm drive naar voor".

Wim van Laarhoven ziet enige gelijkenis met zoonlief. "Hij kan sowieso slecht tegen zijn verlies en verder is hij eigenwijs. Qua spel is hij snel en heeft een goeie trap in zijn linkerbeen. Daarnaast zou hij iets rustiger aan de bal moeten worden en zijn rechtse been moeten ontwikkelen. En bij de senioren moet de handelingssnelheid omhoog. Daar krijg je veel minder tijd om iets goeds te verzinnen!".

Briljant
Raad die Dani van Laarhoven ter harte neemt. Met pa als trainer van zijn JO19 kan en mag hij niet verzaken. Generatiegenoten Senne Scheeren en Levi Roels zijn evenals Dani geboren na de eeuwwisseling en gelden onder meer als de groeibriljanten van het Putse voetbal. Een team waarnaar Van Laarhoven junior dit seizoen definitief de overstap hoop te maken. Immers hebben routiniers als Mark Leenaerts en Nicky Verboven ook niet het eeuwige voetballeven.

Grenswachters is de komende jaren zowel binnen als buiten de lijnen nog niet van de familie Van Laarhoven af. "Grenswachters is altijd leuk om te bekijken. Eigen bloed geeft het net iets meer dimensie. Hopelijk mogen we het nog wat jaartjes aanschouwen. Het is momenteel weer een goed team dat, mits de smalle selectie in tact blijft, gewoon minimaal goede middenmoot moet kunnen spelen!", besluit vader Wim van Laarhoven.