Oproep naar aanleiding van dialectwoord 'puit'
ZUIDWESTHOEK - REGIO - Jan Luysterburg ontving afgelopen keer nog meer reacties dan anders op zijn dialectcolumn in deze krant. Kennelijk voelden veel lezers zich aangesproken door het woord 'puit'. Eén reactie heeft hij in zijn rubriek niet opgenomen, omdat het bijzondere karakter ervan hem aanzette tot het schrijven van een apart artikel. Leest u maar!
"Hier mijn verhaal over de PUIT, wat KIKKER betekent. Zelf ben ik de jongste van vijf kinderen. Mijn broer boven mij is acht jaar ouder. Hij heeft met zijn vier jaar, toen hij net een paar maanden op de kleuterschool zat, hersenvliesontsteking gekregen, waar hij doof door is gebleven. Tot vier jaar opgegroeid in het dorp Ossendrecht, spreek je natuurlijk van EEN PUIT, en heb je waarschijnlijk nog nooit van een KIKKER gehoord! Maar dan ….kom je als vierjarig klein, bang manneke, dat ineens niet meer hoort, in zo'n groot instituut in St. Michielsgestel terecht, en krijg je een plaatje voor je neus. Blij dat je weet hoe dat groene beestje heet. Zo verdrietig omdat je niet snapt, terwijl je zo je best doet, waarom die broeder met een rood hoofd in je gezicht staat te brullen! Je doet iets verkeerd…maar wat? Dit alles gebeurde 72 jaar geleden.
Op dit moment is mijn broer 75 jaar, en is al vier jaar tegen kanker aan het vechten, waardoor hij veel over vroeger aan het terugdenken is. En het volgende blijft terugkomen, steeds weer… Met zijn 18 jaar is hij gediplomeerd terug thuis komen wonen en is, na eerst een paar jaar thuis te werken, naar Bergen op Zoom gaan werken. Daardoor zat hij elke dag in de bus van Ossendrecht naar Bergen op Zoom. In Hoogerheide kwam bij de kerk elke dag een meisje opgestapt met donker haar, en prachtige bruine ogen, waar hij heel graag kennis mee wilde maken, maar omdat hij doof is, was dat natuurlijk niet zo gemakkelijk. Toch is hij er wel van overtuigd, dat ook dat meisje wel in de gaten had, dat hij haar best aardig vond. Die tijd moet mijn broer ongeveer 20 jaar geweest zijn, en dat lieve meisje misschien 17 of 18 jaar, maar dat is natuurlijk een schatting. Toen hij na haast een jaar de moed bij elkaar had verzameld om ook tegelijk met haar uit te stappen en een praatje te maken met haar, kwam zijn zwager toevallig in de bus naast hem zitten en kon zijn plannetje jammer genoeg niet doorgaan. En wat nog erger was: de week erna kwam ze met een jongen in de bus. Wat mijn broer altijd gedacht heeft is: dat lieve meisje heeft de moed opgegeven, doordat ik zo lang wachtte, en nu heeft ze een vriend.
Mijn broer is intussen 48 jaar getrouwd, heeft een lieve vrouw, twee prachtige dochters, een kleinzoon en twee schoonzonen. Zijn vrouw kent dit verhaal ook. Hij wil alleen graag weten hoe het leven van het 'meisje van vroeger' verder is gegaan.' De inzendster heeft haar verhaal zonder namen verteld. 'Mijn broer zullen heel veel oudere mensen zich nog wel herinneren. En dat is ook niet zo belangrijk.
Dat over dat meisje… op school werden ze helemaal gescheiden van de meisjes, en dit meisje in de bus, hij heeft het niet zo verteld, maar dit was de eerste keer dat hij echt verliefd was, denk ik. Daarom heeft het zo'n indruk op hem gemaakt. Zijn naam doet ook niet ter zake, want dat zal ze nooit geweten hebben.' Wat zou het prachtig zijn, als het desbetreffende 'meisje van toen' zich deze situatie herinnert en reageert op dit artikel! Wij sturen deze reactie dan graag door naar de inzendster van deze geschiedenis. Haar naam en adres zijn bij ons uiteraard bekend. luysterburg01@ziggo.nl.