Chris en Mia Grinwis dragen hun droom over
Contact met de klanten stond voor beiden al die jaren voorop. "Wij waren altijd allebei in de winkel aanwezig want we wilden met mensen bezig zijn, de klanten tevreden naar buiten laten gaan. Het sociale aspect in een winkel is heel belangrijk. Zo beschikken we al tientallen jaren over een koffiehoekje. Als ik vroeger bij de kapper kwam -toen ik nog haar had, grapt Chris- kreeg ik koffie. Waarom zou ik die in onze supermarkt ook niet aanbieden. Bij ons kun je onder het boodschappen doen iemand tegenkomen en een praatje maken. Ontmoeting gelukt!"
Dezelfde afdeling
Het was altijd hard werken, vooral op de zaterdag, de drukste dag van de week. "Maar dat was niet erg, zelfstandig zijn heeft ook aantrekkelijke kanten. Bij Mia zat hard werken in het bloed, ze was ondernemend. Toen ze vroeger de jongste naar school bracht, dacht ze 'nu kan ik wel een paar uurtjes gaan werken.' Mia begon destijds bij de 4 = 6 en genoot van 'mooi werk tussen de mensen.' Dat was in 1972 op de afdeling kaas en vleeswaren. Hier hebben we elkaar later ontmoet. Ik kende Mia daarvoor wel vaag maar werkte niet met haar. Dat veranderde in 1977 toen ik fulltime in de supermarkt kwam werken, samen met haar op dezelfde afdeling."
"
Bij Mia zat hard werken in het bloed, ze was ondernemend
Binnen dezelfde supermarktorganisatie zijn diverse naamwisselingen doorgevoerd. Zo werd aan 4 = 6 op een gegeven moment Plusmarkt toegevoegd. "Tot op de dag van vandaag maken dorpsbewoners grapjes over de naam 4 = 6 in de trant van 'die kan niet rekenen'. Echter die naam had te maken met de spaaractie van de supermarkt. Plusmarkt maakte duidelijk dat het om een supermarkt ging en stond voor toegevoegde waarde. Rond 2000 veranderde Plusmarkt in PLUS."
Buurtsupermarkt
Mia en ik leerden elkaar dus kennen op de werkvloer, er ontstond 'iets moois' en in 1984 zijn we getrouwd. We zijn boven de winkel gaan wonen. Een jaar later vertrokken we naar Leiden om daar samen een prachtige buurtsupermarkt te gaan runnen. We hadden het prima naar onze zin en waren met de bedoeling verkast om ooit aan het eind van onze carrière terug te keren naar Brabant. Mia is geboren en getogen aan de Parallelweg in Bergen op Zoom. Toen we in 1994 ontdekten dat de Plusmarkt in Halsteren te koop stond, keken we elkaar aan en zeiden: 'Zullen we teruggaan?' Dus in plaats van op pensioenleeftijd verlieten we Leiden veel eerder om drie weken later aan de slag te gaan in Halsteren.
Hetzelfde huis
Het ging ongelofelijk snel want de supermarkt in Leiden draaide door en ook daar moest snel een andere ondernemer voor gevonden worden. We kwamen in Halsteren in hetzelfde huis terug waar we eerst gewoond hadden: boven de winkel aan de Dorpsstraat.
"
Altijd draaide de supermarkt gewoon door
In 1994 was in het pand nog een ABN bank gevestigd. Door een fusie met AMRO besloot de bank te vertrekken en nam afscheid. Voor ons ontstond daardoor gelegenheid om uit te breiden. Dit werd een hele zware verbouwing. De winkel stond destijds al te boek als een van de grotere supermarkten van het land. Jarenlang is dit de grootste PLUS geweest en dat was op zich best bijzonder. Tijdens de grote verbouwing bleef de winkel gewoon open. Omdat de bank eruit werd gesloopt ontstond ruimte om een nog grotere winkel neer te zetten die jaren meekon. Een jaar of vijf, zes jaar later echter kwam het vrijstaand huis achter de winkel in de Jan van den Berghstraat te koop. Er volgde een nieuwe verbouwing aan de achterzijde met een verdieping erop. Dit was een ingewikkelde uitbreiding die bijna een jaar duurde. Eerst werd het nieuwe gedeelte gezet, vlak tegen het bestaande aan. Daarna moest het oude gedeelte steen voor steen worden gesloopt om het pand vervolgens aan elkaar te bouwen. Deze voorlaatste uitbreiding betekende een grote stap en de ontwikkelingen gingen razendsnel. Altijd draaide de winkel gewoon door.
Spannende ontwikkeling
In 2007-2008 begonnen we alweer plannen te maken voor de volgende verbouwing. Die liet op zich wachten, je moet nu eenmaal ergens naartoe kunnen bij uitbreiding. Toen kwam het pand van Jonkers en De Keizer beschikbaar en dit bood kansen om fors uit te breiden. Tegelijkertijd ontstond commotie in de gemeentelijke politiek over het aantal supermarkten in het dorp. Er gingen geluiden dat de C1000 vanuit het centrum zou verhuizen naar het HEMI terrein. Hier was ik faliekant op tegen, het zou desastreus zijn voor de levendigheid in de Dorpsstraat. Dit was een buitengewoon spannende ontwikkeling, de beslissing had ook de andere kant op kunnen vallen. Twee supermarkten op het dorp is goed voor iedereen en samen met een groot aantal speciaalzaken floreert de Dorpsstraat. Je kunt hier gratis parkeren en eenmaal je auto weggezet, kun je lopend alle winkels bereiken. Op al die ontwikkelingen kijk ik met enige trots terug. Je ziet nu het plein aan Vogelenzang naar je toe komen. Er is een geweldig mooie stap gezet. Het wel en wee van Halsteren heeft Mia en mij altijd bezig gehouden. Zelfs op een doodgewone maandag is het druk hier in de Dorpsstraat.
"
Het zou desastreus zijn voor de levendigheid in de Dorpsstraat
Pas na de laatste ingrijpende verbouwing, die we bijna helemaal konden verwezenlijken buiten het bestaande pand, besloten we een stapje terug te doen. Bij toeval kwam het huis tegenover de winkel te koop. Na twintig jaar boven de zaak te hebben gewoond verhuisden we naar de overkant van de Dorpsstraat. Een betere plek kunnen we niet wensen. Afgelopen weekend liepen we op zaterdagochtend naar de winkel tegen een echtpaar aan dat al de nodige jaren met pensioen is. Op dat moment beseften we, dat we eigenlijk al veertig jaar onderweg zijn hier in Halsteren. Toen besefte ik pas goed dat ik die mensen al zolang tegenkom. Vanaf de opening van de eerste supermarkt rond 1970 bezoeken deze mensen de winkel. Het is hartverwarmend wat er nu gebeurt, al die lieve reacties, dat doet je wel wat.
"
We hebben dezelfde prachtige ideeën over een supermarkt
Het mooie is dat vlak na de opening vier jaar geleden Rik Linssen bij ons is gekomen. Aanvankelijk om een paar maanden mee te draaien maar hij is nooit meer weggegaan. We leerden elkaar kennen en hebben dezelfde prachtige ideeën over het runnen en reilen en zeilen van een supermarkt. In een prima verstandhouding hebben we toegewerkt naar de overname", aldus Chris Grinwis, die hiermee een indrukwekkende carrière afsluit ín een sector waar hij 'eigenlijk niet in had willen werken'. Dit laatste behoeft nog een toelichting.
Kruidenierswinkel
Chris was de jongste telg van een kruideniersgezin in het Zuid-Hollandse Ouddorp op Goeree-Overflakkee. Hij had drie zussen boven zich. "Mijn ouders hadden in Ouddorp best een behoorlijke kruidenierswinkel en het was er altijd heel hard werken. Ik dacht 'dit ga ik later écht niet doen'. Na de middelbare school wilde ik het onderwijs of de journalistiek in. Het werd een studie Engels aan de universiteit in Amsterdam. Totdat één van mijn zussen, Miep, me op een dag belde vanuit Halsteren. Samen met mijn zwager Klaas van den Doel leidde zij hier de eerste supermarkt in de Dorpsstraat. Miep vroeg mij of ik 'hen uit de nood wilde komen helpen' want ze zaten dringend verlegen om een bezorger. Ik zei 'ja' en werd door het bezig zijn op de werkvloer zo positief verrast dat ik daarna nooit meer ben weggegaan. Ik hield mijn studie Engels na twee jaar voor gezien en ben gaan doen wat ik écht leuk vond", besluit Chris, terwijl Mia een veel betekenende glimlach op haar gezicht tovert.
"
Ik stopte met mijn studie en ik ben gaan doen wat ik écht leuk vond
